Zmiana złych nawyków

Laurel Brunner omawia korzyści płynące ze współpracy wydawców z drukarniami w celu zmniejszenia ich negatywnego wpływu na środowisko. Laurel pisze, że w innych sektorach druku, takich jak etykiety i opakowania, innowatorzy w dziedzinie oznakowania i druku komercyjnego wykorzystują obecnie cyfrową produkcję i dostawę na żądanie.

Gdybyśmy chcieli wskazać palcem największych przestępców w zakresie nieefektywności środowiskowej, jaki sektor poligraficzny byśmy wybrali? Etykiety i opakowania wytwarzają fenomenalne ilości odpadów. Druk komercyjny jest również odpowiedzialny za wysyłanie ton papieru na składowiska lub do spalenia. Branża oznakowań produkuje również dużo materiałów, które po użyciu w większości nie są ponownie wykorzystywane, w związku z czym zamieniają się w śmieci. Jednak we wszystkich tych przypadkach istnieją mechanizmy recyklingu lub ponownego użycia oraz wsparcie dla gospodarki o obiegu zamkniętym, przynajmniej w zasadzie. Użytkownicy wydruków, w tym konsumenci, mają możliwość wysłania materiałów do recyklingu.

Jednak wydawcy książek mogą słusznie domagać się korony za najgorszego przestępcę, ponieważ roztwarzanie niesprzedanych książek jest wpisane w ich modele biznesowe. Nie mają też zwyczaju dokładnego szacowania nakładu druku. To tak, jakby nikt nie zauważył, że cena za egzemplarz wynikająca ze skali jest sprzeczna z procesem przyjaznym dla środowiska. Wydaje się, że myślenie jest takie, że ponieważ cena za egzemplarz jest tańsza im więcej drukujesz, nie należy ostrożniej podchodzić do szacowania.

Nawet jeśli autorzy chcą odebrać swoje niesprzedane egzemplarze i przekazać je szkołom, bibliotekom, organizacjom charytatywnym i sklepom z używaną odzieżą, nie mogą tego zrobić, chyba że kupią egzemplarze bezpośrednio. Nie ma mechanizmu, dzięki któremu duzi i mali wydawcy wspierają ponowne wykorzystanie i redystrybucję. Od bardzo dużych, takich jak Penguin Random House, po płotki, takie jak Unbound, autorom, którzy chcą wziąć na siebie odpowiedzialność za ponowne wykorzystanie swoich książek, nie wolno tego robić, chyba że sami kupią kopie.

Wydawcy książek chcą zarabiać pieniądze, tak samo jak prawie każdy inny nabywca książek drukowanych. Zrozumiałe jest, że jeśli to możliwe, niechciane wolumeny należy przekształcić w źródło przychodów. Ale ten przestarzały model musi się zmienić. Ten model biznesowy ma dwie oczywiste wady w kontekście współczesnych opcji technologii produkcji. Do nich należy między innymi niechęć do przejścia na model druku na żądanie w zakresie produkcji, zamawiania i dystrybucji książek. To oczywiście wymaga pieniędzy, ale wydawanie książek jest bardzo opłacalne dla głównych firm, które są najlepszym miejscem do wprowadzania zmian. Nie wydaje się nawet, aby nastąpił ruch w kierunku produkcji hybrydowej, w ramach której obsługiwana jest zarówno konwencjonalna produkcja analogowa, jak i produkcja na żądanie za pomocą druku cyfrowego. To hańba.

Zarówno główni, jak i mniejsi powinni inwestować w swoją wiedzę na temat możliwości druku na żądanie. Współpraca z sieciami dostawców usług poligraficznych umożliwiłaby wydawcom drukowanie książek blisko miejsca ich wykorzystania, czyli użytkowników końcowych lub lokalnych księgarń. Korzystając z technologii zmiennych danych, mogliby nawet dodać wartość poprzez personalizację lub, powiedzmy, alternatywne zakończenia lub długie i krótkie wersje. To wydaje się takie oczywiste. To tragiczne, że programiści stworzyli tak wiele niesamowitych możliwości dla publikowania nowych książek i modeli ponownego wykorzystania, które są ignorowane. W innych sektorach druku, takich jak etykiety i opakowania, oznakowanie i druk komercyjny, innowatorzy wykorzystują cyfrową produkcję i dostawę na żądanie. Tymczasem wydawcy książek trzymają się tego, co wiedzą i tego, co mogą wykorzystać, niezależnie od tego, czy mają wpływ na środowisko, czy nie.

Informacje źródłowe: Artykuł powstał w ramach projektu Verdigris, inicjatywy branżowej mającej na celu podniesienie świadomości na temat pozytywnego wpływu druku na środowisko. Ten cotygodniowy komentarz pomaga firmom poligraficznym być na bieżąco z normami środowiskowymi i pokazywać, jak przyjazne dla środowiska zarządzanie przedsiębiorstwem może pomóc poprawić ich wyniki finansowe. Verdigris jest obsługiwany przez następujące firmy: Agfa Graphics , EFI , Fespa , Fujifilm , HP , Kodak , Miraclon , Ricoh Splash PR , Unity Publishing i Xeikon

Tytuł nagłówka: Zdjęcie: Tom Hermans w Unsplash