Sitodruk staje się silniejszy niż kiedykolwiek

PODPIS: Siatka wykonana z włókna poliestrowego jest dość powszechnie stosowana w wielu firmach zajmujących się sitodrukiem. Źródło obrazu: Janke z anglojęzycznej Wikipedii , CC BY-SA 3.0

Sitodruk to proces drukowania, w którym wykorzystuje się sito o drobnych oczkach do przenoszenia atramentu na podłoże, takie jak papier, tkanina lub plastik. Chociaż siatka z włókna poliestrowego jest dość powszechnie stosowana w wielu firmach, szerzej zastosowano siatkę jedwabną. Dlatego nadal nazywa się to „sitodrukiem”.

Niektórzy historycy wywodzą metodę drukowania już w średniowiecznej Azji. Dzieje się tak dzięki szablonowej metodzie grafiki, w której wzór nanoszony jest na sito, a puste obszary pokryte są nieprzepuszczalną substancją. Atrament jest następnie przepychany przez otwory siatki poprzez dociśnięcie ekranu do podłoża. Po raz pierwszy odnotowano podobny proces za czasów chińskiej dynastii Song (960-1279 n.e.), który pod koniec XV wieku został sprowadzony do Europy przez misjonarzy i podróżników.

Początkowo metoda ta nie była tak powszechnie stosowana w Europie, ponieważ nie były dostępne cienkie sitodruki. W Europie również brakowało dochodowych nisz rynkowych. Jednak w wielu krajach na całym świecie w przypadku dzieł sztuki i napisów stosowano metody malowania oparte na szablonach.

PODPIS: Ekran z naświetlonym obrazem, gotowy do druku. Źródło zdjęcia: Jon „ShakataGaNai” Davis, CC BY 3.0

Nowoczesny sitodruk rozpoczął się w XX wieku, kiedy kilka drukarzy zaczęło eksperymentować z fotoreaktywnymi substancjami chemicznymi, aby stworzyć szablony na ekranach. Metodę tę stosowali artyści i rzemieślnicy do reprodukcji i tworzenia oryginalnych dzieł sztuki. W latach trzydziestych XX wieku nowojorskie National Serigraph Society ukuło termin „serigrafia”, aby odróżnić artystyczne zastosowanie sitodruku od przemysłowego zastosowania tego procesu.

Technologia sitodruku była szeroko stosowana w USA do produkcji ulotek i plakatów, a także sprzętu wojskowego, takiego jak siatki maskujące używane podczas II wojny światowej. We wczesnych latach pięćdziesiątych XX wieku w Europie pojawił się nowoczesny sitodruk. Sitodruk zyskał szerokie uznanie, gdy na początku lat sześćdziesiątych XX wieku artyści tacy jak Roy Liechtenstein i Andy Warhol zaczęli stosować tę metodę.

Michel Caza , mistrz sitodruku i jeden z założycieli FESPA, współpracował z Warholem i innymi znanymi artystami, takimi jak Hundertwasser i Dali.

W latach 80-tych zaczęto stosować sitodruk do produkcji odzieży sportowej i innych towarów konsumpcyjnych. W latach 90-tych zaczęto stosować sitodruk do produkcji T-shirtów, odzieży, a także szerokiej gamy standardowych zastosowań drukarskich, takich jak kalkomanie, znaki i ekspozytory, balony i nadmuchiwane artykuły.

PODPIS: Serigrafia autorstwa monachijskiego artysty Emmanuela Jessego. Źródło obrazu: S. Angerer

Od lat 95. XX wieku na rynku pojawiły się pierwsze drukarki wielkoformatowe. Szybko miało to wpływ na niektóre segmenty, które wcześniej były podstawą sitodruku. Aplikacje na podłożach arkuszowych i rolkowych o mniejszych nakładach drukowano łatwiej, ponieważ mają znacznie krótszy czas realizacji.

Chociaż na początku jakość druku cyfrowego nie dorównywała sitodrukowi, wprowadzenie druku cyfrowego na płasko z użyciem atramentów utwardzanych promieniami UV wyeliminowało wielkość druku w przypadku sitodruku.

Obecnie sitodruk i druk cyfrowy często uzupełniają się w wielu zastosowaniach związanych z grafiką i drukiem odzieży. Coraz częściej biały poddruk, specjalny lakier i neonowe wzory stanowią połączenie obu technologii.

Chociaż takie aplikacje można również wydrukować w pełni cyfrowo, zazwyczaj tańsze i wydajniejsze jest wykorzystanie istniejącego sprzętu do sitodruku w niektórych aspektach pracy. Najczęściej stosowana jest technologia druku cyfrowego.

PODPIS: W zastosowaniach przemysłowych, takich jak drukowana elektronika lub prędkościomierze, sitodruk jest silniejszy niż kiedykolwiek. Źródło obrazu: S. Angerer

Sitodruk jest stosowany od dziesięcioleci do specjalnych zastosowań w różnych gałęziach przemysłu. Niektóre z nich obejmują powlekanie, gruntowanie i nakładanie szerokiej gamy płynów. Podczas gdy nowoczesne głowice drukujące do drukarek atramentowych znacznie nadrobiły zaległości w druku przemysłowym pod względem szybkości i wszechstronności, technologia sitodruku dokonała nieoczekiwanego powrotu w drukowanej elektronice. Przykładami tego mogą być drukowanie płytek drukowanych, prędkościomierzy i drukowanie do zastosowań medycznych.

Ponieważ zaawansowane technologicznie zastosowania drukarskie stają się integralną częścią zaawansowanej produkcji przemysłowej, sitodruk na tym niszowym rynku często przenosi się z drukarni do wewnętrznych drukarni przemysłowych.