Koolstofcompensatie uitgelegd

Als vervolg op het interview van vorige maand met Dominic Harris van CarbonQuota, vroegen we hem om wat dieper inzicht in een zeer bekende uitdrukking die iedereen vast wel zal herkennen: CO2-compensatie.

Dominic legde eerst uit dat te veel bedrijven in de print- en andere sectoren de term compensatie gebruiken op een manier die niet strookt met de klimaatwetenschap. Hoewel dit om de juiste redenen wordt gedaan, gaat het gepaard met veel discussie en cynisme binnen de gemeenschap van milieudeskundigen. In feite accepteert het Science Based Targets Initiative, een wereldleider op het gebied van CO2-beheer, opgericht door een consortium waartoe ook het Wereld Natuur Fonds behoort, geen compensatie als manier om de CO2-uitstoot te verminderen.

Tegen eind 2021 heeft een project genaamd het Voluntary Carbon Markets Integrity Initiative, onder leiding van Mark Carney, tot doel internationale richtlijnen voor bedrijven te ontwikkelen. Dit zorgt ervoor dat uw beweringen over het 'koolstofneutraal' of 'netto-nul' worden met behulp van compensatie geloofwaardig zijn. Terwijl we op die begeleiding wachten, zullen we proberen de gaten op te vullen om u te helpen plannen te maken.

Wat is compenseren?

Koolstofcompensatie is een verzamelbegrip en kan, net als netto nul of koolstofneutraal, ten onrechte worden gebruikt om te verwijzen naar systemen die niet gecertificeerd zijn om de huidige koolstofuitstoot uit de atmosfeer te verminderen of te verwijderen. Bij het planten van bomen of het behoud van bestaande bossen ontbreekt onafhankelijke verificatie.

Koolstofneutraal zijn door gebruik te maken van compensatie betekent dat de koolstof die wordt uitgestoten door een activiteit (bijvoorbeeld het maken van een product) vandaag de dag wordt tenietgedaan door de vermindering of verwijdering van een gelijke hoeveelheid koolstof. Dit moet gebeuren via geverifieerde en traceerbare compensatieregelingen die ervoor zorgen dat de CO2-reductie reëel en permanent is.

Wat is de beste aanpak voor onze leden?

Compensatie mag alleen plaatsvinden na een uitgebreid CO2-reductieprogramma, legde Dominic uit. De primaire focus voor duurzame bedrijven zou moeten liggen op het bereiken van een ambitieus CO2-reductiedoel, en alleen compensatie gebruiken waar de resterende CO2-uitstoot niet kan worden verwijderd – compensatie is niet de oplossing, het is een deel van het verhaal!

Hij legde ook de internationale normen uit die moeten worden gevolgd bij het overwegen van compensatie. Als een organisatie bijvoorbeeld CO2-neutraal wil worden, is het van cruciaal belang om de PAS 2060-norm toe te passen, omdat dit helpt om de geloofwaardigheid aan te tonen van uw inspanningen om de uitstoot van broeikasgassen te beheren en te verminderen.

U moet ook alleen CO2-compensaties selecteren uit programma's van de hoogste kwaliteit, zoals Gold Standard en VCS. Dit soort programma's biedt een portfoliobenadering die gebruik maakt van verschillende initiatieven, zoals schone kooktoestellen, schoon water, biogas en hernieuwbare energiebronnen en enkele bosbouwprogramma's. Dit verkleint het risico op prijsstijgingen, reputatie en gebrek aan beschikbaarheid. Deze programma's dragen ook bij aan een breder sociaal-economisch voordeel voor lokale gemeenschappen, waaronder werkgelegenheid, verbeteringen in de gezondheidszorg, biodiversiteit en vele andere factoren die bijdragen aan de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen van de Verenigde Naties.

Zijn er andere keuzes?

De grote bedrijven zoals supermarktketens praten zelden over compensatie en richten hun inspanningen op samenwerking met leveranciers die actief de CO2-uitstoot verminderen. Dit is een cruciaal gebied voor grote merken en hun verwachtingen ten aanzien van hun toeleveringsketens worden elke dag hoger. Unilever heeft zelfs verklaard dat zij de ecologische voetafdruk wil zien op alle offertes en facturen die zij ontvangen, en dat betekent duidelijk dat hun leveranciers een manier zullen moeten vinden om dit te doen!

Er is hier een duidelijke boodschap: onze leden moeten hun CO2-uitstoot op nul zetten en verminderen als de beste keuze in hun duurzaamheidstraject.

Plannen voor het planten en opnieuw verwilderen van bomen

Deze zijn essentieel om de biodiversiteit nieuw leven in te blazen en de mogelijke afbraak van de natuur als gevolg van menselijke activiteiten te helpen voorkomen. Meestal worden ze op de korte termijn echter niet als koolstofneutraal beschouwd, omdat het tientallen jaren kan duren voordat een nieuwe boom koolstofdioxide uit de atmosfeer begint te verwijderen. In veel opzichten zijn deze plannen een geschenk voor de volgende generatie.

Behoud van bossen

Nogmaals, deze zijn van cruciaal belang voor het behoud van de bestaande biodiversiteit. Het wordt echter zelden beschouwd als een echte compensatie die voldoet aan de koolstofneutrale normen, omdat veel mensen beweren dat het bos in de eerste plaats niet werd bedreigd, of dat ze de CO2-uitstoot niet terugdraaien.