Eén inkt voor iedereen? Pigmenten in textieldruk verkennen

Digitaal textielprinten is complex vanwege de diverse substraten die specifieke inkten vereisen. De industrie is op zoek naar een universele inkt, en pigmentinkt biedt potentie. Hoewel traditioneel voor natuurlijke vezels, zijn de ontwikkelingen gericht op het verbreden van de toepassingsmogelijkheden, het vereenvoudigen van processen door de voor- en nabehandeling te verminderen en het verbeteren van de duurzaamheid. Uitdagingen zoals het gevoel van de kleding blijven echter bestaan.

Een van de problemen bij het bespreken van digitaal printen op textiel is dat de term 'textiel' te breed is, omdat het verschillende, duidelijk verschillende substraten kan omvatten. Voor elke textielsoort is er een corresponderend type inkt dat is samengesteld om zich te hechten aan de vezels van die stof. Zo kan polyester bijvoorbeeld het beste worden bedrukt met dye-sublimatie-inkten, terwijl zure inkten de beste resultaten geven voor zijde.

Dit betekent dat iedereen die grote hoeveelheden textiel wil bedrukken, moet investeren in meerdere printers om een oplossing beschikbaar te hebben voor alle belangrijke stoffen, of het nu katoen, polyester, zijde, wol, enzovoort is. De meeste leveranciers hebben hierop gereageerd door hun inktsets te herformuleren, zodat ze een breder scala aan stoffen aankunnen, inclusief de vele gemengde materialen die er bestaan, zoals polykatoen, een mengsel van polyester en katoen. Maar de heilige graal blijft het idee van één inktset die op elk textiel kan printen en tevens de noodzaak van zowel voor- als nabewerking overbodig maakt. En de afgelopen vijf jaar is er veel discussie geweest over de vraag of textielpigmentinkten ontwikkeld zouden kunnen worden om precies dat te doen.

Er is niets nieuws aan textielpigmentinkt, dat al jarenlang wordt gebruikt voor het bedrukken van natuurlijke vezels zoals katoen. Maar van alle verschillende soorten textielinkt is dit de gemakkelijkste om te evolueren tot een universele inkt. Eigenlijk is pigmentinkt een enigszins misleidende term, aangezien de meeste inkten pigmentdeeltjes als kleurstof gebruiken. Het zijn dus eigenlijk de andere componenten die het ene inkttype van het andere onderscheiden. Bij de meeste textielpigmentinkt worden de individuele kleurdeeltjes ingekapseld in een synthetische hars, samen met bindmiddelen, en vervolgens gesuspendeerd in een waterige dragervloeistof. Nadat de inkt is gespoten, wordt er warmte toegepast om het water te verdampen en de hars te smelten, waardoor het pigment zich aan het materiaaloppervlak hecht.

Het is nog steeds nodig om een voorbehandeling of primer op het substraat aan te brengen. Dit geeft de inktdruppels een goede hechting op het oppervlak en beperkt de puntverbreding door verspreiding, vóór de laatste uithardingsfase. Een van de problemen met oudere pigmentinkten voor textiel was dat ze moeite hadden met meerdere wasbeurten, waardoor de kleuren veel sneller vervaagden dan voor consumenten acceptabel was. Verbeteringen in de kwaliteit van de voorbehandeling hebben de algehele wasechtheid verbeterd, zodat de uiteindelijke afbeelding vele wasbeurten zou moeten overleven zonder zijn kleur te verliezen.

EFI Reggiani heeft een reeks pigmentinkten voor textiel ontwikkeld voor printers, zoals deze EcoTerra Gold. ©Nessan Cleary

Een van de belangrijkste voordelen van pigmentinkten is de mogelijkheid om nabewerkingen zoals wassen en strijken overbodig te maken. Dit biedt een aantal voordelen. Om te beginnen bespaart het tijd, wat vooral belangrijk is in elke on-demandomgeving. Bovendien vereisen extra processen personeel, wat de arbeidskosten verhoogt. Tijd- en arbeidsbesparing is echter minder een probleem in opkomende landen, waaronder Azië, waar de kledingproductie het hoogst is.

Desondanks is het elimineren van de afwerkingsstappen vanuit duurzaamheidsoogpunt nog steeds zinvol. Digitaal bedrukt textiel is over het algemeen milieuvriendelijker dan conventionele methoden, omdat het minder water verbruikt en er minder kans is op verontreiniging van waterwegen door afspoeling. Sommige inkjetinkten vereisen echter nog steeds veel water voor het wassen en stomen om de inkt volledig te laten uitharden en ervoor te zorgen dat de kleurstof zich volledig aan de vezels hecht. Dat betekent ook meer drogen en soms strijken, wat op zijn beurt meer energie kost. Maar omdat de meeste pigmentinkten een chemische binding aangaan met het textieloppervlak, zijn er minder was- en droogstappen nodig, waardoor er minder water en energie wordt verbruikt tijdens de productie. Dit verlaagt ook de productiekosten. Dat gezegd hebbende, vereisen sommige pigmentinkten een relatief hoge temperatuur om de inkt uit te harden, wat veel energie verbruikt en sommige stoffen kan beschadigen.

Bovendien verandert de inkt, doordat deze op het oppervlak van het textiel blijft zitten, het gevoel van de stof, wat een fundamenteel probleem is bij de productie van de meeste kledingstukken. De meeste textielinkten daarentegen dringen onder het oppervlak door en hechten zich aan de vezels, waardoor de stof zijn oorspronkelijke gevoel behoudt.

Dit heeft ertoe geleid dat sommige pigmentinkten geschikter zijn voor meubels dan voor kleding, waar consumenten een ruwer gevoel van het uiteindelijke materiaal accepteren. De nieuwste generatie textielpigmentinkt begint dit probleem echter te overwinnen. Dit is voornamelijk te danken aan het gebruik van betere freestechnologie om kleinere deeltjes te produceren, in combinatie met verbeteringen in de gebruikte bindmiddelen en het gebruik van weekmakers in de inkt. De kleinere deeltjes zijn gemakkelijker te spuiten, waardoor er minder problemen zijn met verstopte spuitmondjes op de printkoppen. Belangrijker nog, de kleinere deeltjes geven het textieloppervlak een natuurlijker gevoel, waardoor het natuurlijke gevoel van het materiaal door de inkt heen komt.

De grootste uitdaging blijft echter het scala aan materialen waarop de meeste pigmentinkten kunnen printen. Deze inktsoort zou moeten printen op cellulosevezels, oftewel vezels afkomstig van een plantaardige basis, zoals katoen of linnen. Sommige van deze inkten kunnen ook printen op materialen van geregenereerde cellulose, zoals viscose, ook wel rayon genoemd. Sommige van de beschikbare pigmentinkten printen op materialen gemaakt van synthetische vezels, zoals polyester of nylon, en ook op mengsels van deze twee soorten vezels, zoals polykatoen.

Sommige leveranciers beweren ook dat hun pigmentinkten geschikt zijn voor het printen op vezels die afkomstig zijn van dierlijke oorsprong, zoals wol of zijde. Er kan worden gesteld dat het gebruik van pigmentinkten, waardoor nabewerking overbodig wordt, de kosten kan verlagen, met name bij synthetische materialen zoals acrylwol.

De beste resultaten voor deze hoogwaardige stoffen worden echter nog steeds behaald met inkten op kleurstofbasis, zoals reactieve inkten voor wol of zuurinkten voor zijde, vooral voor hoogwaardige toepassingen zoals zijden of merinowollen sjaals. Er worden echter voortdurend nieuwe inktsets ontwikkeld die beloven een aantal van deze beperkingen te overwinnen. De komende Fespa Global-tentoonstelling in Berlijn in mei biedt een goede kans om enkele van deze oplossingen in het echt te zien.

Ontdek de nieuwste innovaties op het gebied van inkt en textieldruk op FESPA Global Print Expo 2025 , Europa's toonaangevende print- en signagebeurs die plaatsvindt van 6 tot en met 9 mei in de Messe Berlin, Duitsland. Hier worden de meest innovatieve producten, visionaire concepten en nieuwste ontwikkelingen in de toekomst van print getoond. Registreer u hier voor een bezoek .