Bedrijfsmodellen heroverwegen om het milieu te beschermen

Een grote vraag voor vandaag is, kijkend naar de effecten die ze hebben gehad: werken onze huidige bedrijfs- en economische modellen? Houden ‘marktmechanismen’ de vraag in evenwicht en beschermen ze de planeet en al haar diensten en hulpbronnen?

Dat lijkt niet het geval, aangezien de klimaatverandering en de vervuiling op veel plaatsen grote schade aanrichten, het verlies aan biodiversiteit steeds sneller toeneemt en de uitputting van de hulpbronnen ernstig is. Druppelt de 'trickle down'-economie daadwerkelijk naar beneden? De kloof tussen de rijkste en de armste wordt jaar na jaar groter, dus ook hier lijkt het niet zo te zijn. En de vooruitgang bij het verwezenlijken van de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s) van de Verenigde Naties gaat pijnlijk langzaam. Is het rationeel om eindeloze groei en een steeds stijgend bbp na te streven in een wereld met eindige hulpbronnen?

Veel mensen en groepen die zich zorgen maken over duurzaamheid, waaronder een flink aantal economen, denken van niet, en er zijn nieuwe benaderingen ontwikkeld. Misschien wel de bekendste concepten zijn de Circulaire Economie en Donut Economie; de eerste wordt gebruikt als basis voor beleid en wetgeving in zowel Groot-Brittannië als Europa, onder andere in steden en bedrijven, en de laatste begint steden, regio's, gemeenschappen en elders te transformeren om duurzamer en eerlijker te worden.

Onderschrift: Systeemdiagram van de circulaire economie. Krediet: Ellen Macarthur Foundation.

De circulaire economie is waarschijnlijk het meest bekend en de wortels ervan gaan ver terug. Concepten als Cradle to Cradle, Performance Economy, Biomimicry, Industriële Ecologie, Natuurlijk Kapitalisme, Blauwe Economie en Regeneratief Design hebben allemaal bijgedragen aan het werk van de Ellen MacArthur Foundation, een mondiale organisatie die zijn oorsprong vindt in Groot-Brittannië en wiens werk het is de samenleving te ondersteunen in de richting van een circulaire economie, een economie die regeneratief en herstellend is. De website is een fantastische leer- en ideeënbron en zeker een bezoek waard.

Zo'n economie gaat niet 'alleen maar over recycling', maar over een complete verandering in de manier van denken, ontwerpen en werken. Sommigen gaan terug naar heel oude modellen van betalen voor een dienst in plaats van goederen kopen – degenen onder u die oud genoeg zijn, herinneren zich misschien nog dat u televisies huurde in plaats van ze te kopen, en dat ze voor u zouden worden gerepareerd als ze fout gingen. Nieuwere versies van Goods-as-a-Service benaderen dit op innovatieve manieren: van het betalen per lux voor verlichting in plaats van het systeem te kopen, tot het huren van babykleertjes tijdens de eerste paar maanden waarin ze zo snel groeien.

Het doel van de circulaire economie is dat niets verloren gaat, dat er geen vervuiling ontstaat en dat natuurlijke systemen worden geregenereerd.

Het vereist dat een sector innovatief is in zijn aanpak – en print is een sector met een verbazingwekkende staat van dienst op het gebied van innovatie. Het vereist ook, zoals al deze modellen, systeemdenken. Bij het ontwerp en de specificaties moet niet alleen rekening worden gehouden met de gebruiksfase van het product, maar ook met waar het van gemaakt is en hoe. De impact die de materialen die u gebruikt hebben, zowel bij het delven of oogsten van hun bestanddelen als bij de productie, inclusief het geproduceerde afval, zijn net zo belangrijk als uw eigen productie-impact. Er moet worden nagedacht over het andere uiteinde van de levenscyclus: wat kunnen de winkels achteraf met point-of-sale-materialen doen, bijvoorbeeld als ze niet kunnen worden opgeknapt voor hergebruik, en hoe kunnen we daar mee aan de slag gaan. Het gaat erom dingen zo te ontwerpen dat ze hergebruikt kunnen worden, minimale hoeveelheden materiaal gebruiken en eenvoudig te recyclen zijn. De hele waardeketen is bij het systeem betrokken.

Omdat circulair denken en produceren al in de ontwerpfase moeten beginnen, legt het beleid voor uitgebreide producentenverantwoordelijkheid (EPR), gericht op het stimuleren van circulariteit, de verantwoordelijkheid voor artikelen aan het einde van de levensduur bij de ‘producent’ – meestal de merkeigenaar (of importeur). voor geïmporteerde goederen). Dit is waar de beslissers. Voor de komende Britse EPR-regelgeving voor verpakkingsafval is het de bedoeling dat niet alleen de verpakkingsvolumes worden verminderd, maar dat gemoduleerde vergoedingen het ontwerp voor hergebruik of recycling zullen aanmoedigen.

Donut Economics, ontwikkeld door Kate Raworth, gaat veel breder en richt zich niet alleen op de overschrijding – de mate waarin we hulpbronnen overmatig gebruiken en verontreinigende stoffen toevoegen die de regeneratieve capaciteit van de planeet te boven gaan – maar ook op het tekort aan het voldoen aan de basisbehoeften van mensen. Vandaar de donut – zoals je kunt zien is het een ringdonut, en binnen de ring is de veilige plek. Het gat in het midden is waar mensen iets missen; de buitenrand van de donut is de lijn waar we binnen moeten blijven om onze thuiswereld te beschermen. Veel van de thema’s zijn behandeld in eerdere artikelen over de SDG’s van de VN. Ook hier biedt de website voldoende stof tot nadenken en inspiratie.

De donut van sociale en planetaire grenzen

Onderschrift: De donut van sociale en planetaire grenzen. Krediet: Kate Raworth en Christian Guthier. CC-BY-SA 4.0

Er wordt veel geschreven over hoe het meten van het welzijn van een bevolking een betere maatstaf zou zijn dan het meten van het bbp, maar welzijn is onbereikbaar voor degenen wier basisbehoeften niet worden vervuld. De uitdaging is hoe je dit kunt veranderen. Ook hier speelt uw waardeketen een rol: zelfs als u een eerlijke werkgever bent die voor uw personeel zorgt, als u leveranciers en aannemers met slechte of onrechtvaardige arbeidspraktijken in hun bedrijf of toeleveringsketen gebruikt, is uw bedrijf een deel van het probleem; hetzelfde geldt voor veel aspecten van het runnen van een bedrijf. En dit is een van de redenen waarom er zoveel vragenlijsten en audits voor de toeleveringsketen op de markt komen van zoveel drukkers (en natuurlijk ook van anderen). Alleen door te vragen en te controleren kom je erachter – en de organisaties aan de top van de keten vragen, dus het volgende niveau lager vraagt, enzovoort. En elk bedrijf in onze branche heeft een rol te spelen bij het voltooien van de keten. De andere grote vraag is dus niet 'doen we de dingen goed', maar 'doen we de goede dingen?'

Voor meer informatie en meer informatie over dit onderwerp vindt u hieronder een lijst met nuttige bronnen en hulpmiddelen die kunnen worden toegepast op concepten binnen uw bedrijf.

Ellen MacArthur Foundation: https://www.ellenmacarthurfoundation.org
Donuteconomie: https://doughnuteconomics.org
Verenigde Nationale Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen: https://www.un.org/sustainabledevelopment/