Duurzaamheid en het geloof behouden

Laurel Brunner bespreekt hoe de drukkerijsector haar impact op het milieu drastisch heeft verminderd door technologische vooruitgang, ondanks de aanhoudende perceptie van papierverspilling. Hoewel consumentengewoonten een uitdaging vormen, blijft de sector streven naar groenere praktijken.

Drukken wordt vaak gedemoniseerd omdat het een zware tol eist van het milieu, maar strikt genomen is dit oneerlijk. De misvatting is gebaseerd op percepties van papierverspilling, al die afbeeldingen van weggegooide kranten die door de straten van de stad drijven. Het afvalprobleem is inderdaad echt, maar het is onjuist om de drukkerijsector te beschuldigen van het opzettelijk vernielen van het milieu. Onjuist en ongeïnformeerd.

Om te overleven, moesten drukkers kosten besparen en investeren in procesefficiëntie. Ze moesten automatiseren en online diensten ontwikkelen die het makkelijker maken om met klanten in contact te komen en fouten te voorkomen die leiden tot remakes en verspilling. De aandacht voor het verkleinen van de CO2-voetafdruk van de drukkerijsector is de laatste tijd misschien wat minder geworden in termen van hype, maar dat betekent niet dat er niets gebeurt om deze te verbeteren.

De drang naar grotere efficiëntie begon meer dan veertig jaar geleden toen de industrie overschakelde van het zetten van heet metaal naar het belichten van drukplaten met behulp van digitale uitvoergegevens. Het duurde even voordat de filmfase werd vervangen door direct-to-printplaat-belichting, maar in elke fase van deze evolutie werden de productieprocessen van drukmedia efficiënter. Er was een vermindering van de benodigde verbruiksartikelen om platen te maken en de benodigde energie om complexe fasen te ondersteunen. Er waren veel slachtoffers tijdens deze evolutie, niet in de laatste plaats de traditionele zet- en kleurscheidingsberoepen. De zeer hoge kosten die met beide gepaard gingen, daalden snel en halverwege de jaren tachtig bracht de revolutie van desktop publishing zetwerk en uiteindelijk kleurbeheer voor iedereen. In de jaren negentig maakte de uitvinding van de digitale pers, die gegevens rechtstreeks op het substraat afbeeldt, de noodzaak voor drukplaten volledig overbodig. Met een digitale pers was een andere bron van afval en productie-emissies verdwenen.

Het verwoestende effect van dit alles op de oude garde werd ruimschoots overtroffen door de voordelen voor printgebruikers. Demystified printproductie was goedkoper, minder verspillend en met een verminderde impact op het milieu. Het verbeteringsproces gaat door, omdat er steeds nieuwe toepassingen voor print ontstaan en printbedrijven streven naar steeds efficiëntere productiemodellen, bijvoorbeeld door gebruik te maken van procesvrije platen. Maar het bewustzijn van de consument over de noodzaak om te recyclen is niet zo universeel hoog als het zou moeten zijn en afvalminimalisatie maakt vaak geen deel uit van het denken. Overtollige verpakkingen worden te gemakkelijk geaccepteerd in het belang van gemak. En laten we eerlijk zijn, maar weinig consumenten zijn bereid om hun gewoonten of gemak op te offeren ter wille van een verminderde impact op het milieu. De printindustrie doet veel om haar duurzaamheid te beheren en te verbeteren, niet in de laatste plaats omdat ze bereid is om nieuwe milieuvriendelijke productiemodellen te omarmen. Het veranderen van consumentengewoonten is een ander verhaal.

Credit: Foto door Aaron Burden op Unsplash