Dlaczego po dodaniu do siebie czerwonego, zielonego i niebieskiego światła otrzymujemy światło białe, a po zmieszaniu czerwonego, zielonego i niebieskiego atramentu lub farby otrzymujemy kolor czarny (lub ciemnobrązowy)?
Odpowiedź jest kluczowa dla zrozumienia atramentów do druku kolorowego.
Różnica wynika ze sposobu, w jaki światło dociera do naszych oczu. Jeśli pochodzi ono z czegoś, co świeci własnym światłem, na przykład ze słońca, żarówek lub znaków LED, nazywane jest kolorem addytywnym. Jest to światło, które uderza bezpośrednio w nasze oczy, na przykład patrząc na słońce (nie rób tego) lub żarówkę (zwykle bezpieczniej).
Inne źródła kolorów addytywnych obejmują telewizory i monitory CRT, systemy oświetleniowe oparte na diodach LED i oznakowanie, ale nie monitory i telewizory LCD/TFT, które są kolorami subtraktywnymi, ponieważ wykorzystują kolorowe filtry.
Kolor subtraktywny to sposób działania farb drukarskich. Jest to ta sama zasada, co w przypadku każdego obiektu w naturze, który nie świeci własnym światłem, takiego jak liście, piasek, cocker spaniele i pomidory. Światło odbija się od tych obiektów, a po drodze pochłaniane są niektóre długości fal barwnych.
Mylące? Tak. Zobaczmy dlaczego. Chociaż kolor subtraktywny jest sposobem, w jaki działa druk, zacznijmy od addytywnego, ponieważ łatwiej go zrozumieć.
Jak widzieliśmy w części pierwszej, ludzkie oczy wyczuwają kolor jako efekt różnych długości fal światła widzialnego. Najłatwiej jest zdefiniować je jako czerwony, zielony i niebieski, i są one również nazywane kolorami podstawowymi systemu addytywnego. Aparaty cyfrowe, filmy i skanery są zazwyczaj skonfigurowane do rejestrowania kolorów jako mieszanki czerwonego, zielonego i niebieskiego.
Jeśli zmieszamy wszystkie trzy długości fal po równo, otrzymamy całość światła widzialnego, które postrzegamy jako białe. Zmniejszanie jasności tych równych mieszanek daje stopniowo ciemniejsze odcienie neutralnej szarości, a brak światła staje się czarny.
Nawiasem mówiąc, jest powód, dla którego słońce wygląda na żółte, jeśli patrzysz na nie bezpośrednio (ostrożnie), ale nadal oświetla wszystko białym światłem. Nie ma to nic wspólnego z drukowaniem, ale dla rozrywki można sprawdzić rozpraszanie Rayleigha w Wikipedii.
Różne mieszanki długości fal świetlnych stanowią część addytywną. Na przykład, równe ilości czystego promieniującego światła czerwonego i czystego promieniującego światła niebieskiego łączą się (addytywnie), tworząc mieszany kolor, który oczy postrzegają jako czerwono-fioletowy kolor, który nazywamy magenta. Magenta będzie również wyglądać jaśniej niż oddzielne niebieskie i czerwone składniki, ponieważ podwajasz ilość światła.
Jeśli niebieskiego światła jest proporcjonalnie mniej niż czerwonego, uzyskasz bardziej czerwone odcienie, które są również ciemniejsze (ponieważ jest mniej całkowitego światła). Dodaj więcej niebieskiego niż czerwonego, a uzyskasz jaśniejsze odcienie fioletu. Dodaj trochę zieleni do mieszanki czerwonego i niebieskiego, a uzyskasz mniej nasycone, bardziej pastelowe, jaśniejsze odcienie.
Mieszanki kolorowego światła, które są szczególnie istotne dla drukowania, to wyniki niebieskiego + zielonego (cyjan), czerwonego + zielonego (żółty) i niebieskiego plus czerwonego (magenta). Czerwony, zielony i niebieski są zwykle oznaczane skrótem RGB, podczas gdy cyjan, magenta i żółty to CMY.
Cyjan, magenta i żółty są kolorami dopełniającymi odpowiednio czerwonego, zielonego i niebieskiego, co oznacza, że pojawiają się naprzeciwko nich na kole kolorów. Czysty cyjan nie odzwierciedla koloru czerwonego, czysta magenta nie odzwierciedla koloru zielonego, a czysty żółty nie odzwierciedla koloru niebieskiego. Wrócimy do cyjanu, żółtego i magenty, gdy rozważymy kolorowe atramenty procesowe do druku w pełnym kolorze.
Każdy, kto w szkole mieszał czerwone, zielone i niebieskie farby plakatowe, wie, że w ten sposób nie uzyskuje się ładnych, jasnych kolorów. Otrzymuje się błotnisty, ciemnobrązowy kolor. Dzieje się tak, ponieważ farba, podobnie jak farba drukarska, nie generuje światła i nie tworzy kolorów addytywnych, ale selektywnie odbija i pochłania długości fal. Nazywa się to kolorem subtraktywnym.
Powiedzmy, że masz czerwony atrament. Nie świeci on czerwonym światłem, ale je odbija. Kiedy świecisz białym światłem (ze słońca żarówki) na czerwony atrament, dzieje się tak, że niebieskie i zielone długości fal są pochłaniane przez atrament, ale czerwone długości fal są odbijane.
Niebieski atrament odbija niebieskie długości fal i pochłania czerwone i zielone. Zielony atrament odbija zielone długości fal i pochłania czerwone i niebieskie. Inne kolorowe atramenty mogą pochłaniać dwa lub więcej kolorów, na przykład pomarańczowy odbija głównie światło czerwone, ale także zielone.
W tym miejscu zaczyna pojawiać się błotnisty brąz. Jeśli zmieszasz czerwony, niebieski i zielony atrament lub farby (lub ich przeciwieństwa, znane cyjan, magenta i żółty), wszystkie kolory zostaną wchłonięte, co oznacza, że powinieneś otrzymać czerń, a nie biel kolorów addytywnych. Jednak farby i tusze nie są całkowicie czyste czerwone, zielone i niebieskie (lub czyste CMY), więc występuje pewne odbicie i zwykle widać ciemnobrązowy kolor.
Na koniec należy zauważyć, że podświetlane grafiki nie wykorzystują kolorów addytywnych, mimo że wydają się świecić. Podświetlenie to białe światło, które następnie przechodzi przez przezroczysty panel przedni wydrukowany za pomocą przezroczystych atramentów. Tusze te działają jak filtry: pochłaniają niektóre długości fal i przepuszczają inne, więc są to kolory subtraktywne.
Podobnie, monitory i telewizory z diodami ciekłokrystalicznymi (LCD) również wykorzystują kolor subtraktywny: umieszczają wzór siatki przezroczystych filtrów czerwonych, zielonych i niebieskich przed matrycą ciekłokrystaliczną, z białym podświetleniem za partią.
Znaczenie przezroczystych atramentów omówimy bardziej szczegółowo, gdy następnym razem przyjrzymy się kolorom procesowym.