Simon Eccles kontynuuje omawianie różnych rozmiarów nośników w druku, koncentrując się na dużych formatach, zdjęciach i publikacjach.

Ten ogromny berliński billboard z 2007 roku został wykonany z wielu pionowych sekcji o szerokości 3,0 m. Zdjęcie autorstwa Sophie Matthews-Paul.

Papier do druku ma historię znormalizowanych rozmiarów sięgającą setek lat wstecz, jak widzieliśmy w części 1 tej historii. Zdefiniowana przez ISO seria A dla papieru jest standardem dla druku na całym świecie, z wyjątkiem Ameryki Północnej. Jednak szeroka gama nośników używanych do oznakowania i innych wydruków wielkoformatowych nie ma żadnych wyraźnych międzynarodowych standardów, a jedynie de facto spójność, ponieważ większość producentów lub drukarek i nośników oferuje podobne rozmiary.

Niewiele jest również dowodów na to, że istnieje jakikolwiek nacisk na tworzenie standardów. Mówiąc ogólnie, drukarki wielkoformatowe i nośniki, na których drukują, są zgodne z tradycyjnymi formatami komercyjnymi, takimi jak wieloarkuszowe billboardy reklamowe, sztywne panele (pierwotnie sklejka) i burty do naczep ciężarówek. Inne popularne zastosowania, takie jak oznakowanie zewnętrzne, grafika pojazdowa, naklejki winylowe lub transfery sublimacyjne, nie mają stałych wymagań dotyczących rozmiaru.

Podpis: Drukarka UJV-320 firmy Mimaki o szerokości 3,2 m kosztowała około połowę ceny konkurencyjnych urządzeń, gdy została wprowadzona na rynek w 2015 roku. Tutaj pokazano podawanie dwóch rolek o długości 1,6 m obok siebie.

Każda maszyna drukująca będzie miała maksymalny rozmiar nośnika, jaki może przyjąć (w oparciu o szerokość w przypadku maszyn z podajnikiem rolkowym oraz szerokość i długość w przypadku maszyn ze stałym łożem i arkuszami), ale każda taka drukarka może również przyjmować mniejsze rozmiary do określonego limitu podyktowanego mechanizmem podawania i transportu.

Rozmiary łóżek płaskich

Dedykowane drukarki płaskie do sztywnych nośników zostały pierwotnie zaprojektowane do obsługi dużych paneli wyświetlaczy, które same były oparte na standardowych rozmiarach arkuszy sklejki. Sklejka została po raz pierwszy opracowana w USA na początkuXX wieku i ustanowiła oryginalny standard dla sztywnych arkuszy: 4 x 8 stóp (1220 x 2440 mm). W krajach stosujących miary metryczne, rozmiar ten jest zwykle zaokrąglany w dół do 1200 x 2400 mm, choć w Wielkiej Brytanii nadal stosuje się 1220 x 2440 mm. Rzadziej spotykany jest duży rozmiar 10 x 5 stóp (3 050 x 1 525 mm).

Druk Screen Truepress Jet W3200UV na panelach z płyty piankowej w Larger Profile w Letchworth w Wielkiej Brytanii. Rozmiar stołu wynosi 2,5 x 3,2 m.

Dlatego też drukarki płaskie są zwykle budowane tak, aby pomieścić co najmniej jeden arkusz tych rozmiarów, podczas gdy mniejsze drukarki mogą przyjmować pół arkusza. Największe drukarki płaskie mogą być w stanie pomieścić dwa arkusze jednocześnie, często z możliwością drukowania jednego arkusza podczas ładowania kolejnego.

Rozmiary podawania rolkowego

Podpis: Roland DG VS-640 o długości 1,6 m z 2010 roku używał atramentów eko-solowych (w tym nowych wówczas metalicznych) na winylu, który mógł również ciąć w tym samym przebiegu. Dzisiejszym odpowiednikiem jest XR-640.

Szerokoformatowe drukarki atramentowe z podajnikiem rolkowym są najczęściej produkowane w rozmiarach zgodnych z całymi calami w amerykańskim systemie miar, takich jak 44 i 64 cale. Nikt, kogo zapytaliśmy, nie był pewien, dlaczego pojawiły się te popularne rozmiary. John De La Roche, dyrektor sprzedaży Hybrid Services, brytyjskiego dystrybutora Mimaki, pracuje z maszynami wielkoformatowymi od samego początku. Uważa on, że pierwotnie rozmiary były oparte na maksymalnych szerokościach rolek oferowanych przez producentów samoprzylepnego winylu w latach 80-tych. Było to 64 cale, czyli 1625 mm.

Cyfrowo sterowane wycinarki do winylu zostały opracowane przed wielkoformatowymi drukarkami atramentowymi. Niektórzy z tych samych producentów, takich jak Gerber i Roland DG, przenieśli się następnie do drukarek, które zaadaptowały te same podajniki do obsługi nośników. Mniejsze rozmiary wydają się być wygodnymi, jeśli nie całkowicie regularnymi krokami w dół – 54 cale (1372 mm), 44 cale (1117 mm), czasami 42 cale (1067 mm) i 32 cale (813 mm).

Idąc w górę rozmiaru, wydaje się, że dość rzadka szerokość 1,8 m jest używana w atramentowych drukarkach tekstylnych. Istnieje kilka drukarek o szerokości 2,0 m, ale najczęściej spotykany większy rozmiar to 2,54 m (100 cali) lub 2,6 m (102 cale).

Wiele z tych bardzo dużych drukarek jest oferowanych jako hybrydy, zdolne do obsługi zarówno elastycznych nośników podawanych z rolki, jak i, za pomocą zdejmowanych stołów rolkowych do podparcia przedniej i tylnej części, również sztywnych arkuszy. Rozmiar 2,5/2,6 m jest nieco szerszy niż wspomniany powyżej rozmiar sklejki o długości 8 stóp (2440 mm) (lub dwa arkusze o długości 4 stóp obok siebie z niewielką przerwą).

Caption: Ta hybryda EFI Vutek HS100 Pro w Super-Wide w Bacup w Wielkiej Brytanii ma stoły podporowe do podawania sztywnych płyt o szerokości do 3,2 m, a także może podawać elastyczne rolki o tej samej szerokości.

Kolejny rozmiar to 3,0 m lub częściej 3,2 m. Istnieją zastosowania dla dużych banerów i siatek do owijania budynków w tym rozmiarze, ale innym powodem dla rozmiaru 3,2 m jest to, że może on drukować dwie popularne rolki 1,6 m obok siebie, podwajając w ten sposób produktywność na drukarce, która prawdopodobnie nie kosztuje dwa razy więcej niż maszyna 1,6 m (znalezienie miejsca, aby ją pomieścić, może być jednak wyzwaniem). Podobnie największe dostępne drukarki atramentowe mają szerokość 5,0 m, co pozwala na drukowanie trzech rolek 1,6 m obok siebie.

Każda drukarka o szerokości od 2,0 do 3,0 m jest często określana jako „superwide format”, podczas gdy 3,0 m i więcej jest zwykle określane jako „grand format”.

Plakaty i billboardy

Caption: Sześcioarkuszowy plakat wyświetlany w Buxton w Wielkiej Brytanii.

Inne rozmiary druku mogą wynikać z przyczyn historycznych lub komercyjnych – popularne papierowe plakaty Adshel (najczęściej używane w wiatach przystankowych) są zwykle standaryzowane jako 1800 x 1200 mm. Są one często nazywane „plakatami sześcioarkuszowymi”, ponieważ stosunkowo niewielki rozmiar starszych niecyfrowych pras drukarskich oznaczał, że arkusze o tak dużych rozmiarach nie mogły być drukowane, więc sześć mniejszych arkuszy było sklejanych razem. Dzisiejsze wielkoformatowe prasy offsetowe i cyfrowe mogą z łatwością wydrukować ten rozmiar na jednym arkuszu.

JCDecaux, która jest właścicielem wielu witryn reklamowych na całym świecie, określa swój własny rozmiar na 1750 x 1185 mm. Jednak drukarki atramentowe o szerokości 1,8 m są rzadkie (i najwyraźniej tylko do użytku tekstylnego), więc drukarze mogą albo użyć drukarki 1,2 m (lub szerszej) do drukowania w formacie pionowym, albo modelu 2,0 lub szerszego do drukowania w poziomie.

Większe rozmiary billboardów są często używane do reklamowania parkingów, centrów handlowych, stacji kolejowych, boisk sportowych itp. Są one standaryzowane jako 16 (3,048 mm x 2,032 mm), 32 (3,048 mm x 4,064 mm), 48 (3,048 mm x 6,096 mm) lub 96 (3,000 mm x 12,000 mm) arkuszy.

Każdy z tych większych rozmiarów może być obsługiwany na pojedynczym arkuszu podawanym z rolki przez drukarkę atramentową o szerokości 3,0 m lub większej. Ograniczenia dotyczą jednak obsługi – umieszczenie tak dużego arkusza na ramie billboardu wymaga planowania i umiejętności, więc można go podzielić na łatwiejsze do umieszczenia, zachodzące na siebie arkusze. Banery i oklejanie budynków, które są naciągane na ramy, mogą być jednak ogromnymi pojedynczymi elementami.

Mniejsze urządzenia atramentowe

Caption: 17-calowe drukarki, takie jak najnowsza SureColor SC-P5000 firmy Epson, są najmniejszymi ogólnie dostępnymi atramentowymi drukarkami wielkoformatowymi z podajnikiem rolkowym.

Na drugim końcu skali, mniejsze „szerokoformatowe” drukarki atramentowe z podajnikiem arkuszy lub rolek zostały opracowane dla różnych rynków od początku do połowy lat 90-tych. W szczególności firma Epson była pionierem modeli przeznaczonych na rynek fotograficzny i artystyczny, a tuż za nią podążały firmy Canon i HP. Modele z podajnikiem arkuszy miały tendencję do zbliżania się do rozmiarów serii A, czasami z niewielkim dodatkowym marginesem, jeśli pozwalało im to na przyjmowanie amerykańskich odpowiedników rozmiarów, ale rzadko były zgodne z serią B.

Tak więc popularna szerokość 17 cali (432 mm), która jest najmniejszym formatem podawanym z rolki, wydaje się być opracowana dla starego rozmiaru zdjęcia 16 x 12 cali (patrz poniżej). Umożliwia on drukowanie zdjęć w rozmiarze A2 (420 mm szerokości), ale nie B2 (500 mm szerokości).

Drukarnie komercyjne, które często muszą wykonywać wydruki próbne w popularnym rozmiarze arkusza B2 dla swoich offsetowych pras litograficznych, muszą kupić następny rozmiar, 24-calową drukarkę (601 mm), która zarówno kosztuje więcej, jak i zajmuje więcej miejsca.

HP przez pewien czas próbowało sprzedawać drukarki 18-calowe, ale jeśli faktycznie potrzebujesz pełnego obszaru B2, potrzebujesz drukarki 20-calowej, a obecnie tylko Roland DG produkuje ten rozmiar, z VersaStudio BN-20, modelem do drukowania i cięcia z atramentem eko-solwentowym, przeznaczonym bardziej do samoprzylepnych etykiet winylowych i prac z przylepcami statycznymi.

Plakaty używane do ekspozycji wewnętrznych i zewnętrznych mogą wymagać dopasowania do istniejących uchwytów. Podobnie jak wiele arkuszy używanych do tworzenia bardzo wielkoformatowych billboardów, choć w niektórych przypadkach są one zastępowane większymi rolkami z drukarek superwide lub wielkoformatowych.

Ściśle mówiąc, specyfikacja serii A definiuje tylko rozmiary papieru. Jednak niektórzy dostawcy używają rozmiarów A dla powiązanych mediów, ponieważ klienci są z nimi zaznajomieni i ponieważ są one często używane razem z papierami drukowanymi. Dlatego dostawcy dla artystów często dostarczają tekturę montażową pokrytą papierem i tekturę piankową w rozmiarach A. Plakaty są często produkowane w rozmiarach A, zwłaszcza A2, chociaż sektor druku fotograficznego i oprawiania nadal często odnosi się do starych formatów opartych na calach w Wielkiej Brytanii.

Odbitki fotograficzne

Podpis: Rozmiary filmu i proporcje szerokości do wysokości określają rozmiary druku, które są nadal używane, a te rzadko odpowiadają rozmiarom A lub innym standardom druku.

W dzisiejszym świecie, w którym zdecydowana większość zdjęć wykonywana jest za pomocą aparatów telefonicznych i oglądana jedynie na ekranach, sposób w jaki mieszczą się one na zadrukowanym papierze nie jest priorytetem dla producentów aparatów. Jednakże, ponieważ jesteśmy w świecie druku, jest to coś, czego należy być świadomym.

Na rynku amerykańskim i brytyjskim ramki do zdjęć są często nadal sprzedawane w tradycyjnych rozmiarach odbitek fotograficznych, które z kolei opierają się na rozmiarach filmów pochodzących z epoki wiktoriańskiej XIX wieku. Do czasu opracowania powiększalników fotograficznych, odbitki były często naświetlane za pomocą oryginalnych negatywów, tworząc „odbitki stykowe”, które miały taki sam rozmiar jak obraz filmowy. Ponieważ wiele procesów przetwarzania i drukowania filmów było (i nadal jest) wykonywanych przez laboratoria, przyjęły one również szereg popularnych rozmiarów papieru. Najpopularniejsze nadal używane rozmiary to 4 x 6 cali, 5 x 7 cali i 8 x 10 cali.

W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku dostępne były powiększalniki, które otworzyły rynek dla aparatów fotograficznych na film 35 mm, pierwotnie w rozmiarze kamery filmowej. Film 35 mm ma standardowy rozmiar klatki obrazu 36 x 24 mm, który powiększa się w stosunku 3:2. Sprawdza się to w przypadku popularnego formatu 150 x 100 cm (4 x 6 cali), ale w rzeczywistości niewiele innych formatów wydruku/klatek ma dokładnie taki stosunek.

35 mm pozostał najpopularniejszym formatem na całym świecie, dopóki film nie zaczął być zastępowany przez aparaty cyfrowe, a następnie telefony z aparatem, w latach 90. i 2000. Większość aparatów cyfrowych ma małe czujniki, które są zgodne z wcześniejszymi formatami filmowymi, a ich proporcje szerokości do wysokości są bardziej zbliżone do telewizorów i monitorów.

Wyjątkiem są wysokiej klasy „pełnoklatkowe” aparaty cyfrowe (zwykle drogie i przeznaczone dla profesjonalistów), które mają czujniki 24 x 36 mm, takie same jak klatki 35 mm. Mogą one w pełni korzystać z obiektywów zaprojektowanych pierwotnie dla kliszy 35 mm.

Nowoczesny „standardowy” rozmiar wydruku dla popularnych aparatów cyfrowych to 114 x 152 mm, z proporcjami 4:3. Pasuje to do wielu aparatów konsumenckich, zwłaszcza tych z dość rozpowszechnionymi sensorami Cztery Trzecie lub Mikro Cztery Trzecie.

W przypadku większych wydruków, powszechne rozmiary ramek 8 × 10 cali (203 × 254 mm) można wydrukować na arkuszu A4 (210 x 297 mm), ale 10 x 12 cali (203 x 305 mm) wymaga albo ponadwymiarowego A4, albo marnotrawnego przycięcia z A3.

Podobnie format 12 x 16 cali (305 x 456 mm) nie zmieści się na arkuszu A3, ale istnieją arkusze A3 przeznaczone do drukarek atramentowych. Największy popularny rozmiar wydruku 12 x 18 cali (305 x 457 mm) również nie zmieści się na arkuszu A2 (lub 17-calowej rolce).

Aplikacje w rozmiarze innym niż A

Podpis: W Wielkiej Brytanii The Times jest tabloidem od poniedziałku do soboty, podczas gdy jego stajenny kolega Sunday Times pozostaje broadsheetem.

Jak wspomniano w tych dwóch artykułach, Stany Zjednoczone stanowczo odmówiły przejścia na system metryczny (z wyjątkiem NASA i niektórych zastosowań wojskowych). Nadal używają rozmiarów papieru związanych z brytyjskimi rozmiarami imperialnymi, chociaż są one definiowane przez amerykański instytut norm ANSI. Główne rozmiary to: Letter (216 x 279 mm lub 8,5 x 11 cali), Legal (216 x 356 mm lub 8,5 x 14 cali), Junior Legal (127 x 203 mm lub 5 x 8 cali), Ledger/Tabloid (279 x 432 mm lub 11 x 17 cali). Letter jest w przybliżeniu odpowiednikiem A4, Ledger – A3, a Junior Legal – A5, ale bez racjonalnego dzielenia/podwajania charakterystycznego dla serii A.

Ponieważ rynek amerykański jest tak ogromny, ma on wpływ na pobliskie kraje, które mogą z nim handlować. Dlatego Kanada używa systemu amerykańskiego, a wiele krajów Ameryki Południowej, które oficjalnie stosują system metryczny, nadal używa amerykańskich rozmiarów papieru.

Nawet w krajach, które są oficjalnie metryczne i używają serii A do ogólnego druku i artykułów papierniczych, nadal istnieją wyjątki, które używają niestandardowych rozmiarów. Są to głównie książki i gazety, choć niektóre czasopisma są szersze lub węższe niż 210 mm szerokości formatu A4 – rzadko zdarza się, aby były wyższe niż 297 mm, choć niektóre są krótsze.

Gazety rzadko są zgodne z rozmiarami serii A ze względów historycznych sięgających pierwszych drukowanych arkuszy informacyjnych w 1700 roku. Pierwotnie prawie wszystkie gazety na świecie były drukowane w dużym formacie broadsheet, który jest zbliżony do formatu A2, choć dokładny rozmiar różni się w zależności od publikacji i kraju.

W latach 70. XX wieku popularność zyskał format tabloidowy, czyli pół formatu, w przybliżeniu A3, częściowo w celu obniżenia kosztów, a częściowo dlatego, że jest on łatwiejszy w obsłudze dla czytelników. Termin tabloid stał się kojarzony z rodzajem sensacyjnego dziennikarstwa, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii. Tytuły, które uważały się za lepsze od tego, czasami nazywały swój format „Compact”.

Niektóre gazety stosują rozmiary pośrednie między tabloidem a szerokim arkuszem, takie jak Berliner, Nordics, Rhenisch i Swiss. Brytyjskie gazety Guardian i Observer przeszły w tym roku z formatu Berliner na tabloid, gdy właściciel GMG zamknął swój własny zakład drukarski i przeniósł druk do zakładów Trinity Mirror w Watford, Oldham i Glasgow, gdzie prasy są zbudowane dla formatu tabloidowego.

Podobnie rozmiary książek w miękkiej i twardej okładce rzadko są zgodne z rozmiarami A w ich gotowych formach (po oprawieniu i przycięciu). Istnieją szerokie kategorie rozmiarów, a poszczególni wydawcy lub drukarnie często stosują spójne rozmiary okładek (choć grubość zależy od liczby stron i rodzaju papieru), ale rozmiary między różnymi producentami mogą różnić się o 10 do 20 mm. Jeśli są one drukowane na prasie arkuszowej, oryginalne arkusze będą prawdopodobnie należeć do serii A lub ponadwymiarowej. Książki produkowane masowo są zazwyczaj drukowane na offsetowych lub cyfrowych prasach zwojowych, których szerokości nie odpowiadają dokładnie wielokrotnościom serii A, SRA lub B