Laurel Brunner omawia raport Kornit Digital dotyczący wpływu na środowisko, społeczeństwo i zarządzanie w 2020 roku. W raporcie opisano, w jaki sposób marki modowe są odpowiedzialne za 20% globalnych ścieków każdego roku oraz w jaki sposób cyfrowy druk na tekstyliach zmniejsza zużycie wody o 95% i energii o 94%.

 

Twórcy technologii cyfrowej produkcji tekstyliów, Kornit Digital, opublikowali niedawno swój raport dotyczący wpływu na środowisko, społeczeństwo i zarządzanie („ESG”) w 2020 roku. Wynika z niego, że branża modowa produkuje o około 30% za dużo i jest odpowiedzialna za 20% globalnych ścieków rocznie. Sprawia to, że branża modowa i tekstylna należą do najbardziej zanieczyszczających na naszej planecie, co nie jest zachęcające dla środowiska.

Model produkcji modowej nie różni się od tego, który obowiązywał w branży prasowej w latach 80. i 90. ubiegłego wieku. Wydawanie gazet opierało się na klasycznym modelu przemysłowym, w którym ekonomia skali była wykorzystywana do obniżenia kosztów jednostkowych. Ogromne prasy gazetowe produkowały ogromne ilości towarów przy minimalnych kosztach jednostkowych. Zmieniło się to wraz z pojawieniem się sieci World Wide Web w 1994 roku, więc dziś długość serii i ilość odpadów są znacznie mniejsze. Dopóki internetowa konkurencja o czytelników nie wymusiła zmian, nadmierna produkcja była uzasadniona podstawą modelu biznesowego wydawania gazet: przychodami z reklam. Wysoce lukratywna operacja uzasadniała nadmierne drukowanie i marnotrawstwo. Dzisiejsze branże modowa i tekstylna opierają się na podobnym modelu opartym na skali, a przypadkowość szybko zmieniających się i często nieprzewidywalnych trendów w modzie jest wykorzystywana do uzasadnienia nadprodukcji. To musi się zmienić.

Zwolennicy druku cyfrowego w produkcji tekstyliów są przekonani, że model na żądanie, w połączeniu z zaawansowaną technologią druku, może zrobić z produkcją tekstyliów to, co zrobił z branżą prasową. Może go całkowicie przekształcić, więc idea produkcji mody na żądanie zyskuje na popularności.

Z drugiej strony, internetowa realizacja zamówień na odzież powinna skutkować mniejszą liczbą niechcianych ubrań. Jeśli połączymy ten model z internetowym rynkiem odzieży używanej, sprawy zaczną wyglądać bardzo atrakcyjnie, szczególnie z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju naszej planety. Cyfrowe drukowanie tekstyliów zmniejsza zużycie wody o 95% i energii o 94%. Według Kornit, ich systemy mogą zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych (GHG) o 82%. Firma spodziewa się wyprodukować około 2,5 miliarda „artykułów odzieżowych” do 2026 roku, przy zerowej nadprodukcji. Raport Kornit szacuje, że bezpośrednia produkcja cyfrowa pozwoli zaoszczędzić 4,3 biliona litrów wody rocznie. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, uda się również zaoszczędzić 17,2 miliarda kilogramów emisji gazów cieplarnianych.

Oszczędność wody wynika z przejścia na tusze drukarskie z dala od farbowania i różnych procesów związanych z produkcją tkanin. Branża graficzna jest już dobrze poinformowana, jeśli chodzi o odpowiedzialność środowiskową materiałów wykorzystywanych do produkcji druku. Dodajmy do tego redukcję emisji związanych z transportem tekstyliów i odzieży na całym świecie, a przejście na modę cyfrową na żądanie wygląda bardzo pozytywnie. Istnieje również korzyść polegająca na tym, że produkcja odzieży jest znacznie bardziej dostępna dla małych firm, które chcą oferować usługi swoim lokalnym gospodarkom.

Jednak zniechęcenie konsumentów do korzystania z tradycyjnego modelu realizacji zamówień nie będzie łatwe ani szybkie. Szybkość druku cyfrowego musi być znacznie wyższa, aby zapewnić wolumen, zwłaszcza w przypadku tkanin takich jak len i jedwab o różnych gramaturach. Istnieje również ugruntowana pozycja biznesowa, z którą trzeba się zmierzyć. Ale podważenie interesów z długotrwałymi tradycjami analogowymi może być łatwiejsze niż przewidywano. Sprowadzi się to do zbiegu różnych możliwości: modelu biznesowego, projektowania i kreatywności, technologii i, co najważniejsze, wsparcia konsumentów.

Źródło informacji: Ten artykuł został opracowany przez Verdigris Project, inicjatywę branżową mającą na celu zwiększenie świadomości na temat pozytywnego wpływu druku na środowisko. Ten cotygodniowy komentarz pomaga firmom poligraficznym być na bieżąco ze standardami środowiskowymi i tym, jak przyjazne dla środowiska zarządzanie biznesem może pomóc poprawić ich wyniki finansowe. Verdigris jest wspierany przez następujące firmy: Agfa Graphics, EFI, Fespa, Fujifilm, HP, Kodak, Miraclon, RicohSplashPR, Unity Publishing i Xeikon