Welke veranderingen kunnen we verwachten naarmate de toeleveringsketens voor textiel zich ontwikkelen?

Sam Taylor, de oprichter van The Good Factory, bespreekt de veranderingen die printbedrijven kunnen verwachten als de toeleveringsketens voor textiel zich ontwikkelen.

Het lijdt geen twijfel dat de gebeurtenissen van de afgelopen jaren de toeleveringsketens behoorlijk onder druk hebben gezet. Het decennium na 2010 had ons in slaap gesust met een vals gevoel van veiligheid over ons vermogen om meer te produceren binnen kortere tijdschema’s en tegen lagere kosten. Het was een bloeiperiode. Na de financiële crisis van 2008 was productiviteit het woord dat onze richting bepaalde. En terwijl velen verkondigden dat efficiëntie na Covid-19 zou bepalen hoe we het beste uit onze toeleveringsketens zouden halen, bevinden onze toeleveringsketens zich 3 jaar na de eerste lockdown nog steeds in een hachelijke positie, zelfs als we soms een paar probleemloze maanden hebben. Een deel van ons probleem om de complexiteit van de wereldwijde krachten op onze toeleveringsketens te begrijpen, is te wijten aan het feit dat velen van ons nog nooit zoveel crises tegelijk hebben meegemaakt: klimaatverandering, een crisis in de kosten van levensonderhoud, oorlog met een belangrijk energieproducerend land, politieke polarisatie, enz.

In de inleiding van het Global Risks Report van het World Economic Forum staat: “Aan het begin van 2023 wordt de wereld geconfronteerd met een reeks risico’s die zowel geheel nieuw als griezelig vertrouwd aanvoelen. Nu we aan de rand staan van een tijdperk van lage groei en lage samenwerking, dreigen hardere afwegingen klimaatactie, menselijke ontwikkeling en toekomstige veerkracht uit te hollen.” Het rapport 2023 Global Risks (geschreven in samenwerking met Zurich Insurance Group) rangschikt de top 10 wereldwijde risico’s op basis van de ernst van de gevolgen in de komende 2 en 10 jaar.

Omdat de textielindustrie zo wereldwijd verbonden is, heeft wat één bedrijf beïnvloedt gevolgen voor velen. Vooral nu de EU en de VS met nieuwe wetgeving komen om de gevolgen van de klimaatverandering en de toegenomen chemische productie voor het milieu en de persoonlijke gezondheid te beperken. Hoewel het op korte termijn onwaarschijnlijk is dat de hele industrie uit hetzelfde zangboek gaat zingen, is een kleinere, slankere en meer gespecialiseerde productie een gemakkelijkere oplossing op korte termijn.

Hoewel er al over nearshoring wordt gesproken als een trend die nooit werkelijkheid zal worden sinds we met offshoring zijn begonnen, zal grootschalige onvrijwillige migratie waarschijnlijk de katalysator zijn die deze trend werkelijkheid laat worden. Vooral nu grote textielproducerende landen als Bangladesh, Pakistan en India vooroplopen in de catastrofe van de klimaatverandering. Hoewel het gemakkelijk is om naar de politieke retoriek uit het Noorden te kijken en te denken dat dit gevolgen heeft voor ons door de toename van het aantal vluchtelingen, wordt er niet gesproken over de waarschijnlijke braindrain uit onze toeleveringsketens. Naast een prijsstijging als gevolg van hogere lonen in landen die waarschijnlijk minder worden getroffen door extreme weersomstandigheden. De noodzaak om te werken aan veerkrachtige en eerlijk beloonde toeleveringsketens is nog nooit zo belangrijk geweest.

Het is natuurlijk volstrekt onmogelijk om de productie simpelweg van de ene kant van de wereld naar de andere te verplaatsen, maar we zullen een hele nieuwe set vaardigheden moeten leren om financiële risico’s te beperken. We moeten nu serieus werk maken van het begrijpen van Scope 3 emissies en hoe we die gaan verminderen. Ik weet dat ik namens veel Aziatische leveranciers spreek als ik zeg dat het simpelweg vragen aan een leverancier om hun uitstoot met X procent te verminderen zonder rekening te houden met de impact op hun groeiplannen en zonder meer financiële steun te bieden, ervoor zorgt dat het doel mislukt voordat het uit de startblokken is. Omdat energie een belangrijke aanjager is van emissies in het hele textielproductieproces, is het tot nu toe nog nooit nodig geweest om inzicht te krijgen in de specifieke infrastructuur en politieke wil van een land. Helaas is het niet alleen een kwestie van overstappen op een koolstofarme brandstofbron, maar ook van inzicht in de winning, omzetting en verwerking van die brandstofbron.

In november 2022 waarschuwde de Wereldbank dat India een van de eerste plaatsen ter wereld zou kunnen worden waar de temperatuur van de natte bol de menselijke overlevingsgrens zou kunnen overschrijden. Niet de enige, wel de eerste. Dat geeft ons de behoefte aan onze andere nieuwe vaardigheden; die van de weerman. Om onze productie te voorspellen van de huidige just-in-time benadering, naar het daadwerkelijk hebben wanneer het nodig is, zelfs als het 3 maanden te vroeg komt. Niet alleen zal ons vermogen om te plannen op de proef worden gesteld, maar onze hele financiële structuur zal opnieuw moeten worden ontworpen. Het is niet haalbaar om simpelweg een minimum maandloon te betalen als er maanden per jaar zullen zijn dat het te warm is om te werken. Technologie en slimme fabricage zullen fabrieken helpen om meer te produceren met beperkte tijd en om meer te halen uit wat we produceren. Bedrijven die zich voorheen richtten op de verkoop van meer tastbare producten zullen moeten overschakelen op een aantal dienstverlenende producten om de achterstand in te halen. Het Internationaal Energieagentschap heeft ‘verhoogde materiaalefficiëntie’ aangewezen als onderdeel van de oplossing voor het koolstofvrij maken van de economie, net zo belangrijk als het gebruik van hernieuwbare bronnen.

Hoewel het gemakkelijk is om de onmiddellijke risico’s prioriteit te geven boven de risico’s op de lange termijn, vooral als we in gebieden wonen waar de gevolgen van klimaatverandering nog niet merkbaar zijn, zullen we, als we er te lang over doen om klimaatverandering en biodiversiteitsverlies bovenaan onze agenda te zetten, ons vermogen verliezen om onze planetaire systemen te stabiliseren. Hoe we dat binnen de toeleveringsketens van textiel kunnen beheersen, is door onze leveranciers goed te leren kennen. En de leverancier van uw leverancier. Als we terechtkomen in het tijdperk van weinig samenwerking dat het WEF voorspelt, belemmeren we ons vermogen om een leefbare planeet te realiseren. Alle belanghebbenden moeten het eens worden over gedeelde doelen en een overeengekomen pad. Misschien is het tijd om het advies over te nemen dat de American Marketing Association in 2019 gaf; het is raadzaam dat je klanten en leveranciers zitting hebben in je raad van bestuur.

Kijk hier voor meer informatie over The Good Factory: https://www.thegoodfactory.co.uk/.