Wat is het verschil tussen etiketten en verpakkingen bij smal rotatiepersen?

Nessan Cleary vertelt hoe etikettering altijd iets anders is geweest dan verpakking, maar dat de grenzen tussen beide steeds vager worden.

Een van de meer verrassende aspecten van de recente Fespa-beurzen is het aantal etikettenpersen dat is verschenen. Dit komt deels omdat veel leveranciers die grootformaat apparatuur verkopen ook de etikettenindustrie bedienen, en deels omdat veel printserviceproviders etiketteren zien als een levensvatbare manier om hun bedrijf te diversifiëren. De eerste generatie digitale etiketteerpersen waren smalbandmachines die bedoeld waren om etiketteerders mogelijkheden voor kleine oplagen te bieden. Maar veel van de nieuwste digitale labeloplossingen gaan verder en richten zich nu ook op de verpakkingsmarkt met kleine oplagen.

Op het gebied van smal rotatiedruk ligt het belangrijkste verschil tussen etiketten en verpakkingen als toepassingen in de afdrukbreedte. Vroege inkjetmachines bootsten de 240 mm breedte van oudere flexo etikettenpersen na. Maar tegenwoordig zijn de meeste digitale etikettenpersen ongeveer 340 mm breed en beginnen we bredere machines van 440 mm en zelfs 510 mm te zien. Dit zorgt voor een hogere productiviteit omdat je meerdere labelbanen naast elkaar kunt plaatsen. Maar nog belangrijker is dat hoe breder de pers is, hoe meer verpakkingstoepassingen hij aankan.

De meest voorkomende toepassing is die van zakken, die kunnen worden gebruikt voor een breed scala aan toepassingen, van snacks en voedsel voor huisdieren tot navullingen voor vloeibare zeepdispensers. Zakjes worden over het algemeen gezien als een kosteneffectieve verpakkingsvorm voor vloeibare producten zoals soepen, maar ook voor andere voedingsmiddelen zoals rijst die in de magnetron kan worden opgewarmd, en ze kunnen zelfs worden gebruikt voor vaste producten zoals inktpatronen voor thuisprinters. De pandemie bewees de levensvatbaarheid van digitaal bedrukte zakjes omdat het merken in staat stelt hun productie snel aan te passen als de vraag van de consument verandert.

De meeste zakjes zijn vrij klein, meestal ongeveer zo groot als een pakje chips, dus een etikettenpers met een printbreedte van 330 tot 350 mm is ruim voldoende voor veel van deze toepassingen en zeker een goed uitgangspunt.

Er zijn een aantal technologische veranderingen die door de etikettenpersen dringen en die ook de verpakking ten goede zullen komen. De meest voor de hand liggende is de verwachte omschakeling van UV-inkten naar inkten op waterbasis. Dit zal de verpakking van voedingsmiddelen ten goede komen omdat er bij UV-inkten een risico bestaat dat sommige chemicaliën, voornamelijk van de gebruikte foto-initiatoren, door de verpakking heen migreren naar het voedsel dat erin zit. Veel etikettenpersen bieden UV-inkten met een lage migratie om dit tegen te gaan, maar inkten op waterbasis zouden dat risico wegnemen. Verschillende leveranciers hebben laten doorschemeren dat ze etikettenpersen met inkten op waterbasis willen ontwikkelen, maar we hebben nog niet veel van zulke persen daadwerkelijk beschikbaar gezien. Het is vermeldenswaard dat dit ook de ontwikkeling van hars- of latexinkten voor de grootformaatmarkt zal stimuleren.

De afdruksnelheid van digitale smalbaanpersen is verbeterd, maar is nog steeds veel lager dan die van gelijkwaardige flexopersen. De overstap naar bredere breedtes kan dus ook helpen om de algehele productiviteit te verbeteren door meerdere etikettrajecten naast elkaar te leggen en de meer winstgevende verpakkingstoepassingen mogelijk te maken. Desondanks ligt de gemiddelde printsnelheid rond de 70 ppm, hoewel sommige digitale apparaten 100 ppm kunnen halen. Veel flexo-apparaten kunnen echter meer dan 200 ppm halen.

Een ander probleem is de afdrukresolutie: de meeste digitale etikettenpersen drukken af op 600 dpi. We zien echter al een nieuwe generatie die een resolutie van 1200 dpi haalt en dit is duidelijk de richting waarin de labelindustrie zich beweegt. Er zijn te veel digitale etikettenpersen om ze hier allemaal op te noemen, maar Durst maakt bijvoorbeeld de Tau serie industriële etikettenpersen, waaronder de Tau RSCi. Deze maken gebruik van Fujifilm Samba printkoppen en kunnen een resolutie van 1200 dpi produceren bij 100 mm per minuut. Het standaardmodel heeft een printbreedte van 330 mm, maar is ook verkrijgbaar met een breedte van 420 mm en 510 mm. De basisconfiguratie maakt gebruik van CMYK-inkten, maar er zijn ook opties om oranje, violet, groen en wit toe te voegen, wat vooral handig is voor verpakkingen omdat merken de voorkeur geven aan het bredere kleurengamma om hun productafbeeldingen te accentueren.

Inkjet mag dan de dominante digitale technologie zijn, er zijn alternatieven. HP Indigo verkoopt de 200K, een web-fed machine die media tot 762 mm breed aankan en de kloof tussen etiketten en verpakkingen overbrugt. De machine gebruikt vloeibare toner in plaats van inkjet en drukt zowel op flexibele folies zoals PET, BOPP en PETG als op PE-etiketten.

Aan de andere kant van de schaal heeft Oki het afdrukken op blanco zakjes gedemonstreerd met zijn Pro 9542 droge tonerprinter. Deze printer is oorspronkelijk ontworpen als een betaalbaar kopieerapparaat voor op kantoor, maar heeft bewezen zich goed te kunnen aanpassen aan een aantal commerciële printtoepassingen. Zoals bij de meeste tonerprinters is hij niet kieskeurig wat betreft de ondergrond, hoewel je de materialen die je wilt gebruiken van tevoren moet testen omdat sommige gevoelig kunnen zijn voor de hitte van de fixeereenheid. Hij print niet aflopend, maar wel wit en er is een redelijk assortiment blanco zakjes beschikbaar.

Een andere veel voorkomende trend is die naar meer hybride persen die digitaal met flexo-eenheden combineren, vooral bij bredere etikettenpersen. Vaak wordt de digitale druk gebruikt om de CMYK-basiskleuren te leveren, terwijl de flexo-eenheden dan speciale effecten toevoegen, zoals folie. Daarom heeft Bobst een hybride etikettenpers ontwikkeld, de Digital Master, die inkjetprint gebruikt voor de kleuren, waarbij klanten zelf kunnen aangeven welke flexo-eenheden ze willen voor speciale effecten en voor sommige converting. Deze is verkrijgbaar in breedtes van 330 mm en 510 mm.

Naast de printers moet je ook rekening houden met de conversiemachines. Er zijn een aantal etikettenverwerkers die een alles-in-één aanpak bieden met een aantal verschillende verwerkingsprocessen. Maar als het om verpakkingen gaat, heb je waarschijnlijk een speciale conversielijn nodig voor elk type verpakking.

De meest voorkomende verpakkingstoepassing voor etikettenpersen is het maken van zakken, wat verschillende stappen omvat. Zodra de afbeelding op de basislaag is gedrukt, is de volgende stap het lamineren van een extra laag, die varieert van toepassing tot toepassing. Meestal voegen deze lagen een specifieke functionaliteit toe, zoals zuurstofinhibitie om de houdbaarheid van voedingsmiddelen te verlengen. Daarna worden de afzonderlijke zakjes van de rol gesneden. Vervolgens wordt de zak gevormd door het materiaal te vouwen om de twee zijden te vormen en deze zijden vervolgens te sealen. Van hieruit kan de lege zak naar de afvullijn worden gestuurd, waar hij wordt gevuld en van een sluiting wordt voorzien. Dat kan betekenen dat er een bodem wordt toegevoegd zodat het zakje rechtop staat, of een schenktuit zodat het gemakkelijk kan worden uitgeschonken.

Kortom, investeren in een etikettenpers is geen eenvoudige zaak. Naast de pers heb je ook de ontwerp- en workflowsoftware en de afwerkingslijn nodig. Maar de potentiële beloningen zijn enorm, vooral als je naast etiketteren ook de verpakkingsmarkt meerekent, dus het is zeker zinvol om dit te overwegen als een optie om je bedrijf te diversifiëren en toekomstbestendig te maken.

Meld u aan voor de gratis maandelijkse nieuwsbrief van FESPA, FESPA World, die beschikbaar is in het Engels, Spaans en Duits, om de nieuwste inhoud te ontdekken over een breed scala aan sectoren, waaronder etiketten printen en verpakken.