Laurel Brunner bespreekt de duurzaamheid van digitaal printen op textiel en de ernstige gevolgen na de productie.
Digitaal printen van textiel krijgt tegenwoordig veel hype. Zowel technologieontwikkelaars als dienstverleners zijn op zoek naar de volgende killer app voor digitale printsystemen. De duurzaamheid van deze oplossingen wordt aangeprezen op basis van het feit dat ze de traditionele systemen voor de productie van bedrukt textiel, die een zware impact op het milieu hebben, ondermijnen en in wezen ondermijnen. Maar misschien is de impact na de productie wel het grootst, wanneer textiel wordt weggegooid voor recycling via kringloopwinkels of gewoon als afval. Alleen al in de Europese Unie (EU) wordt jaarlijks 4,3 miljoen ton textielafval verbrand of gestort. Hoewel er maandelijks honderdduizenden tonnen nieuw textiel op de markt komen, draagt bijna niets daarvan bij aan een circulaire economie.
Een deel van het probleem is de diversiteit van textielvezels en de moeilijkheid om ze in vorm te krijgen voor hergebruik als grondstof. In Zweden loopt een onderzoeksproject om een nieuwe benadering van geautomatiseerd sorteren van textiel te testen. Bij de evaluatie van een nieuwe technologie wordt gekeken hoe herkennings- en sorteerapparatuur die gebruik maakt van nabij-infraroodtechnologie (NIR) het doet. De technologie is al getest in een operationele fase en er loopt nu een proefproject. Er werden meer dan tachtig chemische analyses uitgevoerd om de vezelinhoud van verschillende textielsoorten te bepalen. De tests controleerden ook op de aanwezigheid van gevaarlijke chemische stoffen.
Het project heet SIPTex en is opgezet door het Svenska Miljöinstitutet van de UVL (het Zweedse milieu-instituut van de UVL) met financiering van Vinnova, het Zweedse innovatieagentschap dat het project financiert. Vinnova werkt onder auspiciën van het Zweedse ministerie van Ondernemingen en Innovatie, de lokale contactpersoon voor het EU-kaderprogramma voor O&O.
SIPTex wordt verder ondersteund door een aantal spelers in de toeleveringsketen van de textielproductie, waaronder retailers als H&M, Kapp Ahl en IKEA, en organisaties als Boer Groep. Boer is gespecialiseerd in het inzamelen en sorteren van textiel, gebruikte kleding en schoenen voor hergebruik en levert testmateriaal aan de proeffabriek en extra ondersteuning voor de evaluatieprocessen.
Het achterliggende idee van SIPTex is om een manier te vinden om de kwaliteitseisen van klanten zoals H&M te koppelen aan een effectieve sorteermethode. Als het project loopt zoals gehoopt, wordt het mogelijk om textiel te sorteren op basis van kleur en vezelinhoud. Het moet dan mogelijk zijn om de vezels te hergebruiken als grondstof voor nieuw textiel. De brede steun voor SIPTex suggereert dat bedrijven en organisaties die geïnteresseerd zijn in textielproductie en -recycling nieuwe modellen voor levering en recycling zullen ontwikkelen, die wellicht mogelijkheden bieden voor digitaal printen. Ontwikkelaars die geïnteresseerd zijn in de duurzaamheid van geprint textiel, zouden hierbij betrokken moeten zijn.
Broninformatie: Dit artikel is geproduceerd door het Verdigris Project, een initiatief van de industrie om het bewustzijn van de positieve invloed van drukwerk op het milieu te vergroten. Dit wekelijkse commentaar helpt drukkerijen op de hoogte te blijven van milieunormen en hoe een milieuvriendelijke bedrijfsvoering kan bijdragen aan een beter bedrijfsresultaat. Verdigris wordt ondersteund door de volgende bedrijven: Agfa Graphics, EFI, Fespa, Fujifilm, HP, Kodak, Miraclon, Ricoh, Spindrift, Splash PR, Unity Publishing en Xeikon.
Ontdek de nieuwste innovaties op het gebied van textielprinten op de Global Print Expo 2021, Europa’s toonaangevende beurs voor zeefdruk en digitale grootformaatprint, textielprinten en bewegwijzering. Ontdek de nieuwste producten, netwerk met gelijkgestemden en ontdek nieuwe zakelijke kansen.