ISO 20690 helpt bij het bepalen van het energieverbruik van digitale persen en vereenvoudigt het proces om de bedrijfskosten te vergelijken, inclusief hun CO2-voetafdruk.
Tegenwoordig nemen kopers van apparatuur hun investeringsbeslissingen op basis van een groot aantal criteria, waaronder maandelijkse servicekosten, kapitaalkosten, financieringskosten, kosten voor verbruiksartikelen, ondersteuning en ruimte. Bovendien proberen kopers indien mogelijk rekening te houden met de energiekosten van een apparaat.
Onlangs hebben ISO, FOGRA, het Duitse onderzoeksinstituut voor mediatechnologieën en Ricoh Europe, een van de meest actieve enthousiastelingen op het gebied van duurzaamheid in de grafische industrie, een nieuwe norm opgesteld die dit mogelijk maakt.
ISO 20690 helpt bij het perfectioneren van de methode voor het bepalen van het energieverbruik van digitale persen en vereenvoudigt zo het proces voor het vergelijken van de bedrijfskosten van deze apparaten, inclusief hun CO2-voetafdruk. Deze nieuwe norm kan worden omschreven als een natuurlijke partner van ISO 16759, die oorspronkelijk werd ontwikkeld in hetzelfde ISO comité als ISO 20690. ISO 16759 richtte zich op de kwantificering en communicatie voor het berekenen van de CO2-voetafdruk van gedrukte mediaproducten.
De berekening van het energieverbruik wordt meestal bepaald op basis van de aangesloten belasting van een apparaat, wat de totale belasting is die wordt gemeten in watt van componenten die zijn aangesloten op het elektriciteitsvoorzieningssysteem van een machine. Dit omvat ook aan/uit-lampen, interfacepanelen, boordcomputers en meer, die op hun beurt worden meegenomen in een energieberekening, zelfs als ze niet in werking zijn. Daarom is een berekening van de aangesloten belasting niet specifiek nauwkeurig.
Ter vergelijking, ISO 20690 hanteert een andere aanpak waarbij de berekeningen zijn gebaseerd op de werkelijke hoeveelheid elektrische belasting van een elektrisch circuit. Door gebruik te maken van deze nieuwe norm kunnen eigenaren en fabrikanten de werkelijke energie van een digitale printer nauwkeurig bepalen, waardoor het veel eenvoudiger wordt om de energievoetafdruk van verschillende digitale printapparaten te vergelijken. Product Manager Jonny Dörig van Gallus Ferd, een Zwitserse leverancier van etiketten en drukwerk, heeft ISO 20690 geïmplementeerd en zegt dat het “ons in staat heeft gesteld om eenvoudig en snel de energie-efficiëntie van ons printsysteem vast te leggen”.
ISO 20690 is bedoeld voor gebruik in digitale druksystemen die zijn ontworpen om één enkele taak gedurende een lange periode uit te voeren, wat vooral belangrijk is voor transactionele en boekdruksystemen. De vereisten zijn gebaseerd op de berekening van het aantal kilowatturen dat nodig is om 1000 A4-vellen af te drukken met behulp van een standaard testvel. Door de vereisten in dit nieuwe document te volgen, wordt verwacht dat de bedrijfskosten nauwkeuriger zullen zijn en dat deze informatie zal helpen bij de investeringsplanning. Bovendien zullen fabrikanten beschikken over benchmarkcijfers die kunnen worden gebruikt om het energieverbruik van nieuwe technologieën te vergelijken. ISO 20690 zal ook voordelig zijn op locaties zoals Duitsland, waar subsidies beschikbaar zijn voor bedrijven die investeren in energiezuinigere apparatuur.
Bron: Dit artikel is geproduceerd door het Verdigris-project, een initiatief van de industrie om het bewustzijn van de positieve invloed van drukwerk op het milieu te vergroten. Dit commentaar helpt drukkerijen op de hoogte te blijven van milieunormen en hoe een milieuvriendelijke bedrijfsvoering kan bijdragen aan een beter bedrijfsresultaat. Verdigris wordt ondersteund door de volgende bedrijven: Agfa Graphics, Spindrift.click, EFI, FESPA, HP, Kodak, Kornit Digital, Ricoh, Splash PR, Unity Publishing en Xeikon.