Laurel Brunner bespreekt Kornit Digital’s 2020 Impact and Environmental, Social and Governance Report. Het rapport laat zien hoe modemerken jaarlijks verantwoordelijk zijn voor 20% van het wereldwijde afvalwater en hoe digitaal printen van textiel het waterverbruik met 95% en het energieverbruik met 94% vermindert.
De ontwikkelaar van digitale textielproductietechnologie Kornit Digital heeft onlangs zijn 2020 Impact en Environmental, Social, and Governance (“ESG”) Report gepubliceerd. Het rapport meldt dat de modebranche ongeveer 30% te veel produceert en verantwoordelijk is voor 20% van het wereldwijde afvalwater per jaar. Dit maakt de mode- en textielindustrie tot de meest vervuilende ter wereld, wat niet bevorderlijk is voor het milieu.
Het productiemodel van de mode is niet ongelijk aan dat van de krantenindustrie in de jaren 1980 en 1990. Het uitgeven van kranten was gebaseerd op het klassieke industriële model, waarbij schaalvoordelen werden gebruikt om de kosten per eenheid te drukken. Enorme, via het web gevoede krantenpersen produceren enorme hoeveelheden goederen tegen minimale kosten per eenheid. Dat veranderde met de komst van het World Wide Web in 1994, waardoor oplagen en afval tegenwoordig veel minder zijn. Totdat online concurrentie om lezers een verandering afdwong, werd overproductie gerechtvaardigd door het fundament van het bedrijfsmodel van krantenuitgeverijen: advertentie-inkomsten. Een zeer lucratieve operatie rechtvaardigde overproductie en afval. De huidige mode- en textielindustrie volgen een vergelijkbaar schaalmodel en de serendipiteit van snel veranderende en vaak onvoorspelbare modetrends wordt gebruikt om overproductie te rechtvaardigen. Dit moet veranderen.
Voorstanders van digitaal printen voor textielproductie zijn ervan overtuigd dat het on demand-model, in combinatie met geavanceerde printtechnologie, met de textielproductie kan doen wat het met de krantenindustrie heeft gedaan. Het zou de sector volledig kunnen hervormen, dus het idee van modeproductie op aanvraag wordt steeds populairder.
Aan de positieve kant zou het online vervullen van kleding op basis van vraag ertoe moeten leiden dat er minder ongewenste kleding wordt geproduceerd. Combineer dit model met een online marktplaats voor tweedehands kleding en het ziet er erg aantrekkelijk uit, vooral voor de duurzaamheid van onze planeet. Digitaal printen van textiel vermindert het waterverbruik met 95% en het energieverbruik met 94%. Volgens Kornit kunnen hun systemen de uitstoot van broeikasgassen met 82% verminderen. Het bedrijf verwacht tegen 2026 zo’n 2,5 miljard “kledingstukken” te kunnen produceren, zonder overproductie. Het Kornit-rapport schat dat directe digitale productie 4,3 biljoen liter water per jaar zal besparen. Als alles volgens plan verloopt, zal er ook 17,2 miljard kilogram broeikasgasemissies bespaard zijn.
De besparingen op water komen van de overgang naar drukinkten in plaats van verven en de verschillende processen die daarmee gepaard gaan om stof te produceren. De grafische industrie is al goed bezig met de milieuverantwoordelijkheid van materialen die worden gebruikt voor printproductie. Voeg aan de mix de vermindering van de scheepvaartemissies toe die gepaard gaan met het verplaatsen van textiel en kleding over de hele wereld, en een overstap naar on-demand digitale mode ziet er allemaal zeer positief uit. Er is ook het voordeel dat kledingproductie veel toegankelijker wordt voor kleine bedrijven die hun lokale economie willen ondersteunen.
Het zal echter niet gemakkelijk of snel zijn om consumenten te ontmoedigen om het traditionele fashion fulfilment model te gebruiken. De snelheid van digitaal printen moet veel hoger zijn om volume te kunnen leveren, vooral op stoffen zoals linnen en zijde in verschillende gewichten. Daarnaast hebben we ook nog te maken met gevestigde bedrijven. Maar het zou wel eens makkelijker kunnen zijn dan verwacht om belangen met langdurige analoge tradities te doorbreken. Het zal neerkomen op een samensmelting van verschillende mogelijkheden: bedrijfsmodel, ontwerp en creativiteit, technologie en, het allerbelangrijkste, de steun van de consument.
Broninformatie: Dit artikel is geproduceerd door het Verdigris Project, een initiatief van de industrie om het bewustzijn van de positieve invloed van drukwerk op het milieu te vergroten. Dit wekelijkse commentaar helpt drukkerijen om op de hoogte te blijven van milieunormen en hoe milieuvriendelijke bedrijfsvoering kan bijdragen aan een beter bedrijfsresultaat. Verdigris wordt ondersteund door de volgende bedrijven: Agfa Graphics, EFI, Fespa, Fujifilm, HP, Kodak, Miraclon, RicohSplashPR, Unity Publishing en Xeikon.