Laurel Brunner bespreekt de noodzaak van een glijdende schaal voor greenwashing met betrekking tot duurzaamheidsclaims van bedrijven.
Veel grafische bedrijven willen hun steentje bijdragen aan het tegengaan van klimaatverandering. Misschien nemen ze het echt serieus en zijn ze ISO 14001 (Environmental management systems) gecertificeerd, of misschien zijn ze liever wat losser in hoe ze de impact op koolstof en het milieu verminderen.
Hoe dan ook moeten ze samenwerken met andere bedrijven en hun duurzaamheidsclaims in een bepaalde context beoordelen.
Er zou een soort glijdende schaal moeten zijn voor greenwashing, van nul tot tien, waarbij tien de eerlijkste beweringen zijn. Nul zou onwaarachtige of onoprechte duurzaamheidsclaims zijn en tien zou de gerechtvaardigde en kogelvrije duurzaamheidsopschepperij zijn. Dat is een begin, maar wat zijn goede voorbeelden van beide extremen?
Laten we beginnen met de valse. Een Duits-Frans-Nederlandse groep voor consumentenbescherming genaamd Foodwatch vroeg onlangs Duitse consumenten om de meest schandalige leugen op verpakkingen te nomineren. Bio-Weidemilch van Arla is een van de vijf genomineerden. De verpakking van dit lang houdbare melkproduct claimt dat het de CO2-uitstoot met maar liefst 72% vermindert. Volgens Foodwatch is dit onzin, want alleen de verpakking is milieuvriendelijk geproduceerd, niet de melk. Arla heeft blijkbaar zelfs een vals ecolabel voor het product bedacht, dus dit moet wel de ergste vorm van greenwashing zijn.
Dichter bij huis hadden we onlangs een persbericht van een fabrikant van inkjetprintkoppen die opschepte over de introductie van een nieuwe papieren verpakking op basis van “volledig recyclebaar en biologisch afbreekbaar karton”. Is er een andere soort? Afzien van plastic om het plasticverbruik met 1,2 ton per jaar te verminderen is geweldig, maar het is niet veel meer dan verantwoordelijk gedrag gezien de huidige plasticcrisis. En de vermelding dat karton biologisch afbreekbaar is, bevestigt dat het bedrijf in kwestie niet de tijd heeft genomen om over het initiatief na te denken buiten de voordelen om.
Aan het andere uiterste, waar een claim echt solide en indrukwekkend is, hebben we elke organisatie in de grafische toeleveringsketen die een ISO 14001-certificering heeft, vooral voor vele jaren. Een ISO 14001-certificering is een gouden standaard, maar het geldt ook voor kleine bedrijven waar de eigenaren en het personeel maatregelen hebben genomen om de impact op het milieu te beperken. Zelfs het hebben van een milieubeleid toont aan dat de industrie zich inzet voor een duurzaam milieu.
De enige manier om bedriegers te herkennen is door hun beweringen te controleren. Kijk achter wat ze beweren en controleer de details. Als je niets kunt vinden, vraag het dan en als je geen goed antwoord krijgt, ga dan ergens anders zaken doen. Duurzaamheid gaat over het opbouwen van je bedrijf met respect voor het milieu en de behoefte van de planeet aan meer zorg van industrieën en consumenten.
Broninformatie: Dit artikel is geproduceerd door het Verdigris Project, een initiatief van de industrie om het bewustzijn van de positieve invloed van drukwerk op het milieu te vergroten. Dit wekelijkse commentaar helpt drukkerijen op de hoogte te blijven van milieunormen en hoe een milieuvriendelijke bedrijfsvoering kan bijdragen aan een beter bedrijfsresultaat. Verdigris wordt ondersteund door de volgende bedrijven: Agfa Graphics, EFI, Fespa, Fujifilm, HP, Kodak, Miraclon, Ricoh, Spindrift, Splash PR, Unity Publishing en Xeikon.