De impact van stijgende kosten en instabiliteit in de wereldwijde textielketen

Debbie McKeegan bespreekt de stijgende kosten en de huidige instabiliteit binnen de wereldwijde toeleveringsketen van textiel.

Na 30 jaar relatieve rust wordt de stabiliteit van de wereldwijde toeleveringsketen van textiel bedreigd nu de inflatiedruk een ijzeren greep op de toeleveringsketen krijgt. Textiel is misschien wel kwetsbaarder dan welke andere industrie dan ook voor prijsverschuivingen in de wereldeconomie. De inval van Rusland in Oekraïne kwam op een moment dat de wereldeconomie, na twee jaar van Covid ontwrichting, net begon terug te keren naar de “nieuwe norm”.

Nu de “oude norm”, die werd gesymboliseerd door de zelfverzekerde afhankelijkheid van het Westen van productie en voorraden uit Azië, is verdwenen, zijn intercontinentale toeleveringsketens wanhopig op zoek naar een evenwicht in een wereld die wordt verscheurd door geopolitieke verstoringen en een post-covidale vraag.

De lijst van verstoorde toeleveringsketens waar de prijzen de hoogte in zijn geschoten is lang, met zoals gewoonlijk de belangrijkste aanjagers in de petrochemische sector. Hier is de wereld getuige geweest van een stijging van 570% in FCL-containerkosten vanuit het oosten (mei 2020-mei 2022: Statista), een stijging van 450% in aardgasprijzen wereldwijd (mei 2020-mei 2 022: US Energy Information Administration) en een stijging van 456% in ruwe olieprijzen (maart 2020-maart 2022: Brent Crude: Statista).

Het domino-effect op de textielindustrie is aanzienlijk: de katoenprijs is sinds 2020 verdubbeld van 0,78 dollar in maart 2020 tot 1,54 dollar in maart 2022 (Trading Economics), terwijl de prijs van polyestervezel in dezelfde periode sterk is gestegen (48%). (Ycharts)

Verder stroomafwaarts in de toeleveringsketen van textiel zijn de prijzen van katoen en polyester ook gestegen, met bijvoorbeeld een stijging van 18,9% voor geweven katoenen stoffen tussen 2020 en 2022 (Federal Reserve Economic Data). Op het gebied van hulpchemicaliën en drukinkten hebben industriereuzen zoals Sun Chemical, Dupont, Clariant en de Flint Group de prijzen van hun producten het afgelopen jaar gestaag verhoogd, met een gemiddelde stijging van 10-12% naarmate de wereldwijde aanbodsituatie verslechterde.

Tony Lord, voorzitter van Flint OPS, zei: “De druk op de printindustrie is helaas niet afgenomen. Stijgende inflatie, stijgende brandstof- en energietarieven en een toegenomen vraag naar grondstoffen hebben allemaal bijgedragen aan verdere prijsstijgingen in de hele toeleveringsketen van de drukindustrie. De uitdagingen waar de grafische industrie voor staat, behoren tot de zwaarste sinds mensenheugenis en het is onmogelijk om te voorspellen wanneer we enige verlichting zullen zien in deze moeilijke omstandigheden.”

Mehran Yazdani van Sun Chemical verwoordde dit als volgt: “De prioriteit van Sun Chemical is om onze producten aan onze klanten te blijven leveren, zodat zij hun faciliteiten in bedrijf kunnen houden. We blijven gebruik maken van ons wereldwijde netwerk om grondstoffen en diensten veilig te stellen. De concurrentie voor deze grondstoffen is echter aanzienlijk en de omvang van de inflatiedruk kan niet volledig worden overwonnen door efficiëntieprogramma’s. Dit dwingt ons om verdere prijsverhogingen door te voeren om onze klanten in staat te stellen te blijven werken. Hierdoor zijn we genoodzaakt om de prijzen voor onze klanten verder te verhogen, zodat we kunnen blijven beschikken over de benodigde grondstoffen om kwaliteitsproducten te maken en te leveren. Zonder tekenen van stabilisatie tot nu toe, zal de situatie gaandeweg moeten worden aangepast en daarom kan er geen prijsgarantie worden gegeven voor welke periode dan ook”.

Het effect van al het bovenstaande is dat de druk op de wereldeconomieën zodanig is toegenomen dat de algemene inflatiedruk nu een crisis in de kosten van levensonderhoud veroorzaakt doordat de prijsstijgingen doorwerken in de individuele consument, met een inflatie in de OESO die in april 2022 steeg tot 9,2% doordat de prijzen van voedingsmiddelen en diensten versnelden. Uiteindelijk zullen de loonstijgingen toenemen naarmate mensen worstelen om het hoofd te bieden aan de stijgende prijzen, en deze toegenomen loonstijgingen zullen op zichzelf bijdragen aan de inflatiespiraal met het zeer reële risico dat de inflatie verankerd raakt in de ontwikkelde economieën, waar de loonstijgingen de prijsstijgingen achtervolgen, een scenario dat meer dan 40 jaar geleden voor het laatst is voorgekomen.

Met zulke moeilijke economische vooruitzichten heeft de textielindustrie te maken met aanzienlijke tegenwind, maar ze is de uitdaging aangegaan, heeft de kansen gegrepen en beweegt zich met gegevensgestuurde digitale oplossingen naar een horizon van winstgevendheid en duurzaamheid, terwijl nieuwe bedrijfsmodellen de weg voorwaarts wijzen.

De weg wijst naar uitmuntende technologische sprongen in productie- en automatiseringstechnologie.

Van ontwerp tot productie heeft de digitalisering de textielindustrie in haar greep gekregen en een reeks baanbrekende ontwikkelingen teweeggebracht die er misschien uiteindelijk toe zullen leiden dat de kern van de productie van het Oosten terug zal keren naar de ontwikkelde economieën van het Westen.

Geautomatiseerd lasersnijden van Zund en Kongsberg, 3D-ontwerp van Browzwear en Tukatech, waterloze digitale printsystemen van Kornit Digital en Durst, en geavanceerde naairobotica van Exotec en Softwear Automation, allemaal gedreven door de wijdverspreide toepassing van digitalisering in de industrie, blijven het textielfabricagelandschap revolutioneren.

Op de Tianyuan Garments produceert kleding voor Adidas en Armani. Dankzij hun Softwear Automation naaitechnologie konden ze hun nieuwste fabriek openen in Arkansas, niet in China. De geautomatiseerde naaifaciliteit gebruikt robots om de behoefte aan menselijke arbeid te verminderen. In de nieuwe fabriek van Tianyuan werken drie tot vijf mensen op elk van de 21 gerobotiseerde productielijnen.

Dit is een arbeidsbesparing van 50-70% vergeleken met de 10 arbeiders op een conventionele lijn. En het is misschien een voorbode van een nieuwe toekomst voor kledingproductie naarmate de technologie verder wordt verfijnd.
“Naast het verlagen van de kosten zullen de robots ook de productie verhogen. Een menselijke naailijn produceert 669 t-shirts in acht uur, terwijl de robots 1.142 t-shirts produceren. Dat is een productiestijging van 71%, wat resulteert in een totale productie van 1,2 miljoen t-shirts per jaar.

Door het gebruik van robotica zijn de productiekosten van een t-shirt in de VS vergelijkbaar met die van een overzees shirt. In Bangladesh bijvoorbeeld zijn de arbeidskosten voor de productie van een denim shirt ongeveer $0,22. Als het door Amerikaanse arbeiders wordt gemaakt, stijgen die arbeidskosten tot $7,47. Als het door Amerikaanse arbeiders wordt gemaakt, stijgen die arbeidskosten tot $7,47, maar met een gerobotiseerde productielijn is dat slechts $0,33 per t-shirt”, aldus Softwear Automation. En natuurlijk zijn er geen opgeblazen overzeese transportkosten.

Stroomopwaarts is de digitalisering van de textielindustrie versneld nu het on-demand bedrijfsmodel een impact heeft op de substantiële re-shoring van de textielproductie in heel Europa.

Hier hebben bedrijven zoals Print Logistic, SPOD, Printful en Amazon Merch On-Demand een geweldige vooruitgang geboekt door digitaal ontwerpen en digitaal drukken te combineren met automatisering stroomafwaarts om een winstgevend bedrijfsmodel mogelijk te maken, terwijl ze de koper lagere of vergelijkbare kosten bieden als de oostelijke aanvoerroutes.

Nu de prijsinflatie de digitalisering van de textielindustrie begint tegen te werken, bieden innovatie en uitvinding samen enige stabiliteit in de textielsector. De bedrijven die vóór de pandemie in digitale productie hadden geïnvesteerd, hebben het goed gedaan in de post-covide economie. De industrie heeft er steeds meer vertrouwen in dat de huidige inflatiedruk kan worden opgevangen terwijl de markten stabiliseren en er een nieuw landschap voor de industriële textielindustrie begint te ontstaan.