Laurel Brunner bespreekt de circulaire economie en de onderliggende principes vanuit de Adviescommissie milieuaspecten.
We horen veel over de Circulaire Economie, meestal nogal verwarrend voor drukkerijen en inkopers van drukwerk. Onlangs kwamen we echter een uitgebreide uitleg tegen over de Circulaire Economie en de onderliggende principes. Deze werd gegeven door het Advisory Committee on Environmental Aspects (ACEA) dat het International Electronics Committee helpt met milieuzaken. Solange Blaszkowski, voorzitter van het ACEA, zegt dat er jaarlijks 50 miljoen ton elektronisch afval wordt gestort en dat meer dan 75% van het aardoppervlak tekenen van degradatie vertoont “voornamelijk door toedoen van de mens”. De Circulaire Economie gaat over het herstellen hiervan en het waarborgen van duurzame groei voor een groeiende wereldbevolking.
Volgens de Ellen MacArthur Foundation is een Circulaire Economie een “systemische benadering van het ontwerp van processen, producten (inclusief diensten) en bedrijfsmodellen, die duurzame economische groei mogelijk maakt door hulpbronnen effectief te beheren als gevolg van het circulair maken van de materiaalstroom en het verminderen en uiteindelijk elimineren van afval”. Een beetje langdradig misschien, maar het algemene idee is om afval en vervuilende stoffen weg te ontwerpen om materialen in gebruik te houden, het gebruik van grondstoffen te verminderen en natuurlijke hulpbronnen te regenereren. Het optimaal benutten van materiële hulpbronnen en het verminderen van afvalvolumes wordt steeds belangrijker.
De principes van de Circulaire Economie sluiten goed aan bij de 17 Duurzame Ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties, waarvan er 12 verband houden met het beheer van natuurlijke hulpbronnen en de manier waarop we goederen en hulpbronnen produceren en consumeren. Industrieën zouden zoveel mogelijk moeten hergebruiken, verminderen en recyclen en de vier bouwstenen van een Circulaire Economie moeten volgen. Het begint met het juiste bedrijfsmodel, zoals betalen voor het gebruik van hulpbronnen of diensten in plaats van ze in eigendom te hebben. In de grafische industrie zien we dit bijvoorbeeld in de praktijk bij fabrikanten van drukplaten, die plaatcoatings verkopen in plaats van de platen, en het gebruikte aluminium inzamelen voor recycling. Een drastischer idee zou zijn dat persfabrikanten tijd op hun machines verhuren in plaats van persen te verkopen voor gebruik door drukkerijen. Dit klinkt beangstigend voor velen die drukwerk leveren. Maar misschien is het zinvol voor fabrikanten om een groot aantal geavanceerde technologieën efficiënter en winstgevender in te zetten zonder afhankelijk te zijn van conventionele verkoopmodellen.
Een circulaire economie vereist circulaire productontwerpen met ingebouwde hergebruikscapaciteit. Producten moeten ontworpen zijn om lang mee te gaan, gerepareerd kunnen worden en hun onderdelen moeten hergebruikt kunnen worden in nieuwe producten. Dergelijke producten moeten gemakkelijk uit elkaar te halen zijn en gestandaardiseerde onderdelen bevatten met uitgebreide toeleveringsketens voor inzameling. Dit alles werkt niet zonder proactieve overheden, beleid en regelgeving die lokaal van toepassing is en efficiënt werkt. Het meest uitdagende deel van de puzzel is natuurlijk het veranderen van consumentengedrag en -verwachtingen. Hiervoor zijn educatie en stimuleringsmaatregelen nodig, evenals internationale samenwerking.
In de praktijk zijn de principes van materiaalefficiëntie, die inherent zijn aan een circulaire economie, van toepassing op alle industriële sectoren. We zouden minder moeten gebruiken, producten moeten produceren die langer meegaan en zoveel mogelijk kunnen worden hergebruikt, opgeknapt of gerecycled. En dit alles moet gebeuren zonder het gebruik van andere hulpbronnen, wat meer energie kost en inefficiëntie creëert.
Als het op afval aankomt, zou recycling eigenlijk een laatste redmiddel moeten zijn, omdat het extra hulpbronnen, waaronder enkele nieuwe, en extra energie kan vereisen. Voor de grafische industrie geldt dat wanneer materialen niet meer gerecycled kunnen worden, ze het meest efficiënt gebruikt kunnen worden voor energieterugwinning. Dit lijkt misschien contra-intuïtief, maar als de middelen die nodig zijn om drukwerk te recyclen groter zijn dan de voordelen van verbranding voor energieproductie, moet dat de voorkeursoptie zijn. Een circulaire economie is complex met veelzijdige sociale, economische, politieke, hulpbronnen- en milieudimensies. Maar complexiteit is geen reden om het te negeren.
Je kunt de hele presentatie van ACEA hier bekijken.
Broninformatie: Dit artikel is geproduceerd door het Verdigris Project, een initiatief van de industrie om het bewustzijn van de positieve invloed van drukwerk op het milieu te vergroten. Dit wekelijkse commentaar helpt drukkerijen om op de hoogte te blijven van milieunormen en hoe milieuvriendelijke bedrijfsvoering kan bijdragen aan een beter bedrijfsresultaat. Verdigris wordt ondersteund door de volgende bedrijven: Agfa Graphics, EFI, Fespa, Fujifilm, HP, Kodak, Miraclon, Ricoh, Spindrift, Splash PR, Unity Publishing en Xeikon.