Η Laurel Brunner συζητά την αυξανόμενη σημασία της οικολογικής σήμανσης των πλαστικών αποβλήτων στη βιομηχανία γραφικών.
Οι κυκλικές οικονομίες είναι ωραίες και καλές, αλλά χρειάζεται διάλογος σε πολλά επίπεδα, και όχι μόνο μεταξύ των κυβερνήσεων. Ο επείγων χαρακτήρας της αντιμετώπισης των πλαστικών απορριμμάτων καταδεικνύεται σε πρόσφατη έκθεση που αναφέρει ότι μια μικρή πόλη στη Μαλαισία έχει μετατραπεί σε πρωταρχική χωματερή πλαστικών απορριμμάτων. Ο τόπος έχει θαφτεί κάτω από 17.000 τόνους πλαστικών. Κάποιο από το πλαστικό χαρακτηρίζεται ως καθαρό και κάποιο άλλο όχι και πρέπει να υποστεί επεξεργασία με άλλο τρόπο. Σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών “Το 2015, το 47% των πλαστικών αποβλήτων που δημιουργήθηκαν παγκοσμίως ήταν πλαστικά απόβλητα συσκευασίας, τα μισά από τα οποία προέρχονταν από την Ασία με την Κίνα να είναι ο μεγαλύτερος ένοχος. Ωστόσο, οι ΗΠΑ παράγουν τα περισσότερα πλαστικά απόβλητα συσκευασίας ανά άτομο, με την Ιαπωνία και την Ευρωπαϊκή Ένωση να ακολουθούν.
Γίνονται εκκλήσεις για ένα σύστημα επισήμανσης που θα διακρίνει τους διαφορετικούς τύπους πλαστικών αποβλήτων προς ανακύκλωση. Πρόκειται για μια λογική αρχή που θα διασφαλίσει ότι τα πλαστικά απόβλητα δρομολογούνται κατάλληλα, εφόσον υπάρχουν αλυσίδες εφοδιασμού ανακύκλωσης και επανεπεξεργασίας. Ένα πρόβλημα είναι ότι τα οικολογικά σήματα δεν έχουν πραγματικά απογειωθεί, ούτε στη βιομηχανία γραφικών ούτε αλλού.
Τα οικολογικά σήματα δεν είναι απελπιστικά δημοφιλή σε πολλούς βιομηχανικούς τομείς, επειδή θεωρούνται παρεμβατικά και ακριβά, προσφέροντας ελάχιστα οφέλη. Αυτό δεν είναι βέβαια το νόημα ενός οικολογικού σήματος, το οποίο έχει ως στόχο να επιβεβαιώσει τη συμμόρφωση με ένα συγκεκριμένο σύνολο περιβαλλοντικών κριτηρίων και να καθησυχάσει τους καταναλωτές. Μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι ότι δεν υπάρχει πραγματικός διεθνής συντονισμός των συστημάτων οικολογικής σήμανσης, τα οποία είναι πολυάριθμα και έχουν σχεδιαστεί για να λειτουργούν σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές. Προσπάθειες για τη διεθνοποίηση σημάτων, όπως το Nordic Swan, το οποίο προέρχεται από τη Σκανδιναβία, και το Blaue Engel της Γερμανίας, έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό, αλλά δεν φαίνεται να προχωρούν πολύ μακριά, τουλάχιστον όχι στον τομέα των γραφικών. Η εναλλακτική λύση είναι η ρύθμιση υπό την αρμοδιότητα των κυβερνήσεων. Για να είναι πραγματικά διασυνοριακή, ίσως ήρθε η ώρα για κάποιου είδους διεθνή προσπάθεια τυποποίησης των οικολογικών σημάτων.
Εάν οι κυβερνήσεις επιθυμούν ειλικρινά να στηρίξουν τις κυκλικές οικονομίες, θα πρέπει να προσεγγίσουν όλες τις γεωγραφικές περιοχές για να ανακαλύψουν τι μπορεί να γίνει για να στηρίξουν τις τοπικές βιομηχανίες και αγορές στο πλαίσιο ενός συμφωνημένου ρυθμιστικού συστήματος. Υπάρχουν πολλά προβλήματα στην προσπάθεια επίτευξης ενός διεθνώς αναγνωρισμένου συστήματος επισήμανσης και περιβαλλοντικής συμμόρφωσης, αλλά τα Ηνωμένα Έθνη είναι σε θέση να αναπτύξουν ένα τέτοιο σύστημα και να πείσουν τα έθνη να το υιοθετήσουν. Εναλλακτικά, οι εθνικές κυβερνήσεις θα μπορούσαν να αρχίσουν να συνεργάζονται με τους βιομηχανικούς κλάδους για να αναπτύξουν τη βάση για μια πρωτοβουλία που θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Ίσως αυτό να είναι ένα έργο που θα μπορούσε να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση, μόλις απαλλαγεί από τους ενοχλητικούς Βρετανούς και τις μισοψημένες προσδοκίες τους για το Brexit.
Πηγή: Το άρθρο αυτό δημιουργήθηκε από το πρόγραμμα Verdigris, μια πρωτοβουλία του κλάδου που αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τις θετικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της εκτύπωσης. Το σχόλιο αυτό βοηθά τις εκτυπωτικές επιχειρήσεις να ενημερώνονται για τα περιβαλλοντικά πρότυπα και για το πώς η φιλική προς το περιβάλλον επιχειρηματική διαχείριση μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση των αποτελεσμάτων τους. Το Verdigris υποστηρίζεται από τις ακόλουθες εταιρείες: Agfa Graphics, Spindrift.click, EFI, FESPA, HP, Kodak, Kornit Digital, Ricoh, Splash PR, Unity Publishing και Xeikon.