Ποια είναι η σχέση μεταξύ των επιχειρήσεων εκτύπωσης και των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ);

Η Regina Wilhelm, επικεφαλής για την Αειφορία και την Περιβαλλοντική Διαχείριση στην Brother At Your Side, επαναλαμβάνει τη σημασία που έχει για τις επιχειρήσεις εκτύπωσης να ακολουθούν τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.

Ας μιλήσουμε για βιωσιμότητα – Αλλά γιατί;

Η βιωσιμότητα, είναι ένα λεγόμενο σύνθημα της εποχής μας: όλοι μιλούν γι’ αυτό – αλλά γνωρίζουν όλοι τι ακριβώς είναι; Ο όρος βιωσιμότητα δεν έχει επίσημο ορισμό, γεγονός που μπορεί να είναι ένας λόγος για την πληθωριστική χρήση του στις μέρες μας. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να εξερευνήσουμε τον όρο. Η έννοια της βιωσιμότητας διερευνά τη σχέση μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης, περιβαλλοντικής ποιότητας και κοινωνικής ισότητας.

Η έννοια αυτή εξελίσσεται από το 1972, όταν η διεθνής κοινότητα διερεύνησε για πρώτη φορά τη σχέση μεταξύ της ποιότητας ζωής και της ποιότητας του περιβάλλοντος στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Ανθρώπινο Περιβάλλον στη Στοκχόλμη. Το 1987, ο όρος “αειφόρος ανάπτυξη” έφτασε στη συζήτηση και ορίζεται ως “ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες της σημερινής γενιάς χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες”(Brundtland G.H., 1987). Από τότε, δόθηκε έμφαση στην ισορροπία των οικονομικών και κοινωνικών αναγκών των ανθρώπων σε συνδυασμό με την αναγεννητική ικανότητα του φυσικού περιβάλλοντος.

Μια ειλικρινής, αλλά ίσως δραστική δήλωση είναι η εξής: οι περισσότερες από τις τρέχουσες οικονομικές πρακτικές μας έχουν μάλλον καταστροφικές συνέπειες για τις φυσικές βάσεις της ζωής. Λέγοντας αυτό, σημαίνει επίσης ότι ο σημερινός τρόπος ζωής μας υπονομεύει την ευημερία των μελλοντικών γενεών. Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης. Μερικά παραδείγματα αυτής της εξέλιξης είναι η μεγάλης κλίμακας αποψίλωση των δασών, η υπεραλίευση των ωκεανών και η απώλεια εύφορης καλλιεργήσιμης γης, που όλα δείχνουν ότι απέχουμε πολύ από την ισορροπία μεταξύ των τριών στοιχείων: των κοινωνικών και οικονομικών αναγκών των ανθρώπων και της αναγεννητικής ικανότητας του περιβάλλοντος. Αυτό είναι ακόμη χειρότερο, αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι το επακόλουθο κόστος μόνο της κλιματικής αλλαγής και της απώλειας της βιοποικιλότητας θα μπορούσε να ανέλθει στο ένα τέταρτο περίπου του παγκόσμιου ακαθάριστου εθνικού προϊόντος μέχρι το 2050(Umwelt Bundesamt, 2023).

Αυτή η ανισορροπία γίνεται ακόμη πιο εμφανής όταν εξετάζουμε την έννοια της “Ημέρας υπέρβασης της Γης”, η οποία καθορίζεται για κάθε έτος από τη δεξαμενή σκέψης Global Footprint Network. Η Ημέρα Υπέρβασης της Γης σηματοδοτεί την ημερομηνία κατά την οποία η ανθρωπότητα έχει εξαντλήσει τον “προϋπολογισμό της φύσης” για το έτος1. Το οικολογικό αποτύπωμα της ανθρωπότητας και η βιοϊκανότητα της γης έχουν αποκλίνει σε τέτοιο βαθμό ώστε οι πόροι του πλανήτη μας να μας φτάνουν πλέον μόνο μέχρι τα τέλη Ιουλίου. Αυτό σημαίνει ότι η ανθρωπότητα εξαντλεί τους ανανεώσιμους πόρους της φύσης σε λίγο περισσότερο από μισό χρόνο, αφήνοντάς μας σε οικολογικό έλλειμμα για το υπόλοιπο του έτους. Κατά συνέπεια, ο ανθρώπινος τρόπος ζωής απαιτεί φυσικούς πόρους 1,75 κόσμων αντί του διαθέσιμου.

Κατά συνέπεια, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι η προσέγγιση “business as usual”, κατά την οποία οι βιομηχανικές χώρες διατηρούν τις οικονομίες έντασης πόρων τους και οι αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες χώρες υιοθετούν τις οικονομίες αυτές, δεν αποτελεί βιώσιμη πορεία. Επομένως, απαιτείται μια μετάβαση προς την αειφορία, η οποία ενεργεί εντός οικολογικών κιγκλιδωμάτων και διατηρεί το φυσικό κεφάλαιο. Οι βιώσιμες πρακτικές θα πρέπει να συνδυάζουν θετικά την οικολογία και την οικονομία και έτσι να αυξάνουν την κοινωνική ευημερία. Ο γενικός στόχος είναι μια οικονομία που βρίσκεται σε αρμονία με τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά στοιχεία.

Όπως είναι κατανοητό, αυτό μπορεί να ακούγεται πολύ αλτρουιστικό για την επιχειρηματική κοινότητα, ΑΛΛΑ: πίσω από όλα αυτά δεν κρύβεται μόνο η επιθυμία να κάνει κανείς κάτι καλό, αλλά μάλλον η εξασφάλιση της δικής του συνεχούς ύπαρξης – και οι προσπάθειες για απτά οικονομικά συμφέροντα, όπως η εξασφάλιση της ποιότητας ζωής και συνεπώς της τοποθεσίας, ή απλά η εύνοια των πελατών. Κατά συνέπεια, αυτό σημαίνει επίσης ότι η προστασία του περιβάλλοντος και η οικονομική ανάπτυξη δεν είναι αντίθετα, αλλά αλληλοεξαρτώνται. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να ενεργούμε σύμφωνα με το σύνθημα “πληρώνω τώρα, επωφελούμαι αργότερα” ή “σχεδιάζω για το αύριο, ώστε να υπάρχω ακόμα και μεθαύριο”. Το σκεπτικό πίσω από όλα αυτά είναι ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο ή/και δαπανηρό να ανταποκριθούμε στις αυξημένες απαιτήσεις βιωσιμότητας των κυβερνήσεων, των πελατών ή άλλων ενδιαφερομένων μερών όταν ξεκινάμε αργά. Φυσικά, το συνολικό “ζούμε με τσιμπούρι” έχει προκύψει από το καπιταλιστικό μας σύστημα – το οποίο είναι ελαττωματικό αλλά το καλύτερο σύστημα που έχουμε στη διάθεσή μας.

Για να αναφέρουμε ένα παράδειγμα στον επιχειρηματικό τομέα για το πώς οι επιχειρήσεις μπορούν να το κάνουν καλύτερο, συμμετέχοντας σε αυθεντικές προσπάθειες βιωσιμότητας, είναι η μάρκα υπαίθριων δραστηριοτήτων Patagonia. Παρόλο που είναι μια οντότητα προσανατολισμένη στο κέρδος, ασχολείται με την προστασία του περιβάλλοντος, π.χ. μέσω του Earth Tax, με τον οποίο ήδη από το 1985 δίνει το 1% των εσόδων της σε οικολογικά έργα- του νεοσύστατου Home Planet Fund, το οποίο θα πρέπει να λειτουργεί ως ο “ακτιβιστικός βραχίονας” της Patagonia- της επικέντρωσής της στη χρήση ανακυκλωμένων ινών και οικολογικού βαμβακιού ως μια από τις πρώτες στον κλάδο της από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 – σήμερα το 85% των συνθετικών ινών της Patagonia ανακυκλώνεται και έτσι η εταιρεία δηλώνει ότι κανένα νέο ορυκτό πετρέλαιο δεν θα χρησιμοποιηθεί στα προϊόντα της μέχρι το 2025. Για να παρατείνει τον κύκλο ζωής των προϊόντων της, η Patagonia δημιούργησε τη μεγαλύτερη υπηρεσία επισκευών στη Βόρεια Αμερική και άνοιξε άλλη μία στο Άμστερνταμ. Με το ίδιο σκεπτικό, η μάρκα ασχολείται με την επαναγορά και την πώληση των προϊόντων της σε μια πλατφόρμα μεταχειρισμένων προϊόντων.

Ενώ άλλες εταιρείες υπόσχονται κλιματική ουδετερότητα μέσω της αντιστάθμισης του CO2 χρησιμοποιώντας έργα αναδάσωσης, η Patagonia στοχεύει στη μείωση των εκπομπών στο πλαίσιο των δικών της επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Από την άποψη αυτή, η Patagonia εστιάζει στην παραγωγή των υλικών της, η οποία αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 87% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHG).

Μια άλλη κρίσιμη πτυχή της πορείας προς περισσότερη βιωσιμότητα είναι η διαφάνεια. Η Patagonia ακολουθεί μια διαφανή και ειλικρινή προσέγγιση: η εταιρεία σχεδίαζε προηγουμένως να επιτύχει κλιματική ουδετερότητα το 2025, αλλά αναγκάστηκε να αναβάλει τον στόχο αυτό για το 2040. Παρόλο που αυτό μπορεί να θεωρηθεί ένα βήμα πίσω, οι ενέργειές της μπορούν να υποστηριχθούν από πραγματική προσπάθεια, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, καθώς και από διαφανείς αντιδράσεις, παραδεχόμενη ότι με τον αρχικά καθορισμένο στόχο της, στόχευσε υπερβολικά ψηλά στην αρχή.

Αφού διαβάσει κανείς αυτό το κείμενο, μπορεί να αναρωτηθεί πώς αποδίδει οικονομικά αυτή η εταιρεία. Ο κύκλος εργασιών της εταιρείας ανέρχεται σε 1,5 δισ. δολάρια ΗΠΑ και απασχολεί περίπου 3.300 άτομα. Ενώ άλλες εταιρείες outdoor παραπαίουν ή αναπτύσσονται πολύ πιο αργά, η Patagonia φαίνεται να έχει ανοσία στις οικονομικές κρίσεις. Η Patagonia είναι μια περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένη μάρκα για προϊόντα εξωτερικής ένδυσης, όχι μόνο για τη χρήση ανακυκλωμένων υφασμάτων αλλά και λόγω των διαφόρων προγραμμάτων που έχει εφαρμόσει για τη μείωση των περιβαλλοντικών της επιπτώσεων.

Ως εκ τούτου, ως επιχειρηματική οντότητα, η Patagonia καταβάλλει πραγματική προσπάθεια και συνδυάζει τη δέσμευσή της με την κύρια επιχειρηματική της δραστηριότητα αντί να εξαγοράζει τον εαυτό της μέσω π.χ. έργων αναδάσωσης. Η αγορά τους δικαιώνει: Η Patagonia είναι μια από τις ισχυρότερες μάρκες outdoor στις μέρες μας και είναι ήδη εδώ και αρκετό καιρό. Είναι ένας διαφορετικός, υπεύθυνος τρόπος να δώσουν οι εταιρείες το παράδειγμα για να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους σε ένα καπιταλιστικό σύστημα.

Αφού θέσουμε τις βάσεις με μια επιτυχημένη ιστορία βιωσιμότητας, ας προχωρήσουμε προς τη βιομηχανία εκτυπώσεων και ένα σημαντικό πλαίσιο βιωσιμότητας, την Ατζέντα 2030 και τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης.

Οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης – πυξίδα για βιώσιμη δράση στις επιχειρήσεις εκτύπωσης;

Ένας τρόπος για να οργανώσει κανείς τις δραστηριότητές του ώστε να γίνει πιο βιώσιμος είναι να εξετάσει τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ). Το 2015, η διεθνής κοινότητα αποφάσισε την Ατζέντα 2030 και τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ) – οι οποίοι αποτελούν ένα σχέδιο για τους ανθρώπους, τον πλανήτη και την ευημερία μέχρι το 2030, καθώς και ένα σύμβολο των στόχων που έχουν καταλάβει οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο για ένα καλύτερο μέλλον. Σε γενικές γραμμές, οι 17 στόχοι μπορούν να περιγραφούν ως επείγουσα έκκληση για δράση από όλες τις χώρες – αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες – σε μια παγκόσμια εταιρική σχέση. Αναγνωρίζουν ότι ο τερματισμός της φτώχειας και άλλων στερήσεων πρέπει να συμβαδίζει με στρατηγικές που βελτιώνουν την υγεία και την εκπαίδευση, μειώνουν την ανισότητα και τονώνουν την οικονομική ανάπτυξη – όλα αυτά με παράλληλη καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και συμμετοχή στη διατήρηση των ωκεανών και των δασών μας. Η αρχή πίσω από αυτή την ατζέντα αλληλένδετων στόχων βασίζεται στην κατανόηση ότι η πραγματική βιωσιμότητα μπορεί να υλοποιηθεί μόνο όταν οι οικονομικές, κοινωνικές καθώς και περιβαλλοντικές ανησυχίες αντιμετωπίζονται ως εξίσου σημαντικές και όταν όλοι οι σημαντικοί φορείς, δηλαδή οι κυβερνήσεις, η κοινωνία των πολιτών, ο επιχειρηματικός τομέας καθώς και το κοινό εκπροσωπούνται σε αυτή τη διαδικασία.

Έχοντας αναφέρει τα παραπάνω, ας δούμε πώς οι ΣΒΑ μπορούν να συνδεθούν με την εκτυπωτική βιομηχανία. Για το σκοπό αυτό, το παρόν ιστολόγιο θα επικεντρωθεί στον ΣΒΑ 12 για την Υπεύθυνη Κατανάλωση και Παραγωγή και τους επιμέρους στόχους του, καθώς αυτός ο ΣΒΑ είναι ένας, αν όχι ο πιο κρίσιμος ΣΒΑ για την επιχειρηματική κοινότητα. Αναγνωρίζεται ότι οι θεμελιώδεις αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο οι κοινωνίες παράγουν και καταναλώνουν είναι κεντρικής σημασίας για την επίτευξη της παγκόσμιας βιώσιμης ανάπτυξης.

SDG 12: Υπεύθυνη κατανάλωση και παραγωγή

Το θέμα της υπεύθυνης κατανάλωσης και παραγωγής έχει αποκτήσει αυξημένη σημασία στην καθημερινή μας ζωή. Στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο, οι άνθρωποι αγοράζουν διάφορα καταναλωτικά αγαθά τα οποία έχουν παραχθεί εν μέρει ή εξ ολοκλήρου σε διάφορες χώρες του κόσμου. Παράλληλα με τη σημασία της οικονομικής προόδου και ευημερίας, η κατανάλωση διαφόρων καταναλωτικών αγαθών εξυπηρετεί τις ανθρώπινες ανάγκες για τροφή, στέγαση, μετακίνηση και ψυχαγωγία και μας επιτρέπει να έχουμε έναν εξατομικευμένο τρόπο ζωής. Έτσι, η κατανάλωση και η παραγωγή έχουν επιτρέψει στις κοινωνίες και τις οικονομίες να ευημερήσουν. Ωστόσο, τα επικρατούντα πρότυπα κατανάλωσης και παραγωγής συνεπάγονται τεράστια χρήση ενέργειας και φυσικών πόρων και έχουν πραγματικές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στους ανθρώπους και το περιβάλλον. Ως εκ τούτου, η αποδοτικότητα των πόρων και η βιωσιμότητα θα πρέπει να αποτελούν την κανονιστική πρακτική για την πλευρά της οικονομικής παραγωγής καθώς και για τον τρόπο ζωής των καταναλωτών. Για να γίνουν τα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης πιο υπεύθυνα, πρέπει να ακολουθηθεί η σκέψη του κύκλου ζωής. Τα προϊόντα πρέπει να εξετάζονται από την “κούνια μέχρι τον τάφο”, όπου πρέπει να λαμβάνεται (καλύτερα) υπόψη η ευθύνη για κάθε φάση του κύκλου ζωής του προϊόντος, όπως η εξόρυξη πόρων, η παραγωγή, η διανομή, η χρήση, η διάθεση των αποβλήτων και η επαναχρησιμοποίηση.

Ο ΣΒΑ 12 αποτελείται από περαιτέρω 11 στόχους και 13 δείκτες, οι οποίοι έχουν αναπτυχθεί κυρίως για το κυβερνητικό πλαίσιο της χώρας, αλλά μπορούν επίσης να εφαρμοστούν στην επιχειρηματική πρακτική. Στον πίνακα που ακολουθεί παρατίθενται οι επιμέρους στόχοι και δείκτες που μπορούν επίσης να εφαρμοστούν στο πλαίσιο της εκτυπωτικής βιομηχανίας.

Πίνακας 1: SDG 12: Επιλεγμένοι υποστόχοι και δείκτες

Πηγή: SDG Tracker(https://sdg-tracker.org/sustainable-consumption-production)

Ένας επιμέρους στόχος ταιριάζει ιδιαίτερα στην εκτυπωτική βιομηχανία και, ως εκ τούτου, ας εστιάσουμε στον επιμέρους στόχο 12.4 της υπεύθυνης διαχείρισης χημικών ουσιών και αποβλήτων. Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να αναφερθεί ότι ορισμένες παραδοσιακές μέθοδοι εκτύπωσης χρησιμοποιούν σκληρές χημικές ουσίες, όπως η χλωρίνη και η φορμαλδεΰδη, οι οποίες μπορεί να είναι επιβλαβείς για το περιβάλλον και για όσους εργάζονται με αυτές. Λαμβάνοντας υπόψη τις παγκόσμιες προκλήσεις για το νερό, κυρίως τη λειψυδρία και τη ρύπανση, η επιχείρηση εκτύπωσης μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει ενδεχομένως σημαντικό αντίκτυπο στη συνολική παγκόσμια διαθεσιμότητα και ποιότητα του νερού. Ιδιαίτερα οι παραδοσιακές μέθοδοι εκτύπωσης έχουν τεράστια χρήση νερού καθώς και υψηλή απόρριψη υγρών αποβλήτων κατά τη διαδικασία εκτύπωσης. Οι χημικές ουσίες στα υγρά απόβλητα μπορούν να επηρεάσουν το τοπικό οικοσύστημα ή τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν το νερό για ψάρεμα, πλύσιμο ή ακόμη και για πόση. Σε αυτό το πλαίσιο, αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας και ένδυσης είναι υπεύθυνη για το 20% περίπου της παγκόσμιας βιομηχανικής κατανάλωσης νερού, και σε αυτό το σημείο συνδέεται και η βιομηχανία εκτύπωσης.

Εν προκειμένω, μπορεί να αναφερθεί εν συντομία η σύνδεση με άλλους ΣΒΑ, δηλαδή με τον ΣΒΑ 6 για το νερό και την αποχέτευση και εν μέρει με τον ΣΒΑ 14 για τη ζωή κάτω από το νερό. Η σύνδεση αυτή μπορεί να τονιστεί ιδιαίτερα, καθώς ορισμένες παραδοσιακές μέθοδοι εκτύπωσης κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων συχνά περιλαμβάνουν τη χρήση χημικών ουσιών που μπορεί να είναι επιβλαβείς για την ποιότητα του νερού, καθώς και για τη θαλάσσια ζωή, όταν εισέρχονται στην παροχή νερού. Λεπτομερέστερη επισκόπηση των επιμέρους στόχων και δεικτών για τους δύο αυτούς στόχους μπορείτε να βρείτε εδώ και εδώ. Επειδή αυτές οι σκληρές χημικές ουσίες μπορεί να φτάσουν σε ποτάμια ή άλλες πηγές νερού εάν δεν διατεθούν σωστά, μπορεί ακόμη και να βλάψουν τα φυτά και τα ζώα και ενδεχομένως να εισέλθουν στην τροφική αλυσίδα, καθώς και να βλάψουν τον χειριστή εάν δεν αντιμετωπιστούν με προσοχή. Έχοντας πει αυτό, αυτές οι επιπτώσεις μπορούν επίσης να συνδεθούν με τον SDG 3 για την καλή υγεία και την ευημερία.

Σε σύγκριση με αυτές τις πιθανές επιπτώσεις της εκτυπωτικής επιχείρησης στο περιβάλλον, μια πιο βιώσιμη μέθοδος εκτύπωσης είναι η ψηφιακή εκτύπωση υφασμάτων. Σε αντίθεση με τις παραδοσιακές μεθόδους εκτύπωσης, η ψηφιακή εκτύπωση κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων δεν απαιτεί υπερβολικές ποσότητες νερού, π.χ. για τον καθαρισμό των οθονών και του λοιπού εξοπλισμού. Επιπλέον, η ψηφιακή κλωστοϋφαντουργική εκτύπωση χρησιμοποιεί μελάνια με βάση το νερό, τα οποία είναι απαλλαγμένα από σκληρές επιβλαβείς χημικές ουσίες, καθιστώντας την ασφαλέστερη και πιο φιλική προς το περιβάλλον επιλογή. Έτσι, όταν δίνεται έμφαση στα χημικά και τα απόβλητα, όπως στον υποστόχο 12.4, η ψηφιακή εκτύπωση κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων αποτελεί μια πιο βιώσιμη επιλογή σε σύγκριση με τις παραδοσιακές μεθόδους εκτύπωσης. Με την υιοθέτηση πιο βιώσιμων μεθόδων εκτύπωσης, η εκτυπωτική βιομηχανία μπορεί να συμβάλει στην επίτευξη του SDG 12, καθώς και στη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της κλωστοϋφαντουργίας.

Είναι σημαντικό να αναγνωριστεί μια διαφορετική οπτική γωνία σχετικά με τους ΣΒΑ και τη σύνδεσή τους με τον ιδιωτικό τομέα, εν γένει. Το πλαίσιο των ΣΒΑ έχει εξεταστεί προσεκτικά από την παγκόσμια κοινότητα και αντιπροσωπεύει τρέχοντα και σημαντικά θέματα. Με άλλα λόγια, αυτοί οι 17 στόχοι έχουν επιλεγεί με βάση τη λογική. Αυτό μας φέρνει σε ένα γεγονός που μερικές φορές παραμελείται: εκτός από τον αντίκτυπο των επιχειρήσεων στο περιβάλλον, το περιβάλλον μπορεί επίσης να επηρεάσει τις επιχειρήσεις. Πρόκειται για τη λεγόμενη σχέση “μέσα-έξω” και “έξω-έξω”. Με τη συνέχιση της κλιματικής αλλαγής, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις αναμένεται να γίνουν πιο περιεκτικές και οι επιχειρήσεις θα πρέπει να προσαρμοστούν και να γίνουν ανθεκτικές απέναντι στους περιβαλλοντικούς κινδύνους.

Από την άποψη αυτή, ας εξερευνήσουμε λίγο περισσότερο το θέμα του νερού. Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί: Τι ισχύει για τον επιχειρηματικό τομέα όταν εξετάζει τη δική του σχέση με το νερό, π.χ. την κατανάλωση νερού και τη ρύπανση; Η απάντηση είναι ότι υπάρχουν κίνδυνοι που σχετίζονται με το νερό και μπορούν να επηρεάσουν τον επιχειρηματικό τομέα – για παράδειγμα, η λειψυδρία και ένα πιθανό όριο στη χρήση νερού, καθώς και η αυξημένη πιθανότητα πλημμυρών λόγω της κλιματικής αλλαγής. Προφανώς, οι κίνδυνοι αυτοί μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν μεγάλο αντίκτυπο στη βιομηχανική παραγωγή – μεταξύ άλλων. Με τη χρήση αυτού του παραδείγματος, επιδιώκεται να καταδειχθεί ότι η προστασία του περιβάλλοντος και τα οικονομικά συμφέροντα δεν είναι απαραίτητα αντίθετα. Αντίθετα, μια περιβαλλοντικά συνειδητή συμπεριφορά υποστηρίζει τα περιβαλλοντικά πλαίσια στα οποία θα διασφαλιστεί η συνέχιση της δικής του ύπαρξης. Ένας τρόπος για να βρεθεί μια πυξίδα για μια τέτοια δράση είναι η Ατζέντα 2030 και οι ΣΒΑ της. Ως εκ τούτου, οι ΣΒΑ δεν είναι μόνο μια έκκληση για δράση, αλλά αποτελούν και εργαλεία για δράση προς μεγαλύτερη βιωσιμότητα, από την οποία τελικά θα επωφεληθεί και ο ίδιος ο επιχειρηματικός τομέας.