Η Laurel Brunner αναλύει πώς η βιομηχανία εκτυπώσεων έχει μειώσει δραστικά τις περιβαλλοντικές της επιπτώσεις μέσω τεχνολογικών εξελίξεων, παρά τις παρατεταμένες αντιλήψεις για τα απόβλητα χαρτιού. Ενώ οι συνήθειες των καταναλωτών αποτελούν πρόκληση, ο κλάδος συνεχίζει να επιδιώκει πιο πράσινες πρακτικές.
Οι εκτυπώσεις συχνά δαιμονοποιούνται ότι επιβαρύνουν το περιβάλλον, αλλά αυτό είναι άδικο. Η εσφαλμένη αντίληψη βασίζεται στην αντίληψη των απορριμμάτων χαρτιού, σε όλες αυτές τις εικόνες των πεταμένων εφημερίδων που περιφέρονται στους δρόμους της πόλης. Το πρόβλημα των απορριμμάτων είναι όντως υπαρκτό, αλλά είναι εσφαλμένο να κατηγορείται η εκτυπωτική βιομηχανία ότι καταστρέφει εσκεμμένα το περιβάλλον. Εσφαλμένο και ανενημέρωτο.
Για να επιβιώσουν, οι εκτυπωτές έπρεπε να μειώσουν το κόστος και να επενδύσουν στην αποτελεσματικότητα των διαδικασιών. Έπρεπε να αυτοματοποιήσουν και να αναπτύξουν διαδικτυακές υπηρεσίες που διευκολύνουν τη συνεργασία με τους πελάτες και την αποφυγή λαθών που οδηγούν σε επανεκτυπώσεις και σπατάλες. Η προσοχή για τη μείωση του αποτυπώματος άνθρακα της εκτυπωτικής βιομηχανίας μπορεί να έχει μειωθεί όσον αφορά τη διαφημιστική εκστρατεία τον τελευταίο καιρό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει τίποτα για τη βελτίωσή του.
Η προσπάθεια για μεγαλύτερη αποδοτικότητα ξεκίνησε πριν από σαράντα και πλέον χρόνια, όταν ο κλάδος μετατοπίστηκε από τη στοιχειοθεσία εν θερμώ με μέταλλο στην απεικόνιση των εκτυπωτικών πλακών με τη χρήση ψηφιακών δεδομένων εξόδου. Χρειάστηκε να περάσει λίγος καιρός μέχρι να αντικατασταθεί το στάδιο του φιλμ με την απεικόνιση απευθείας στις πλάκες εκτύπωσης, αλλά σε κάθε φάση αυτής της εξέλιξης οι διαδικασίες παραγωγής μέσων εκτύπωσης γίνονταν πιο αποτελεσματικές. Υπήρξε μείωση των αναλωσίμων που απαιτούνται για τη δημιουργία των πλακών και της ενέργειας που απαιτείται για την υποστήριξη των πολύπλοκων σταδίων. Υπήρξαν πολλές απώλειες κατά τη διάρκεια αυτής της εξέλιξης, όχι λιγότερο από τα παραδοσιακά επαγγέλματα της στοιχειοθεσίας και του διαχωρισμού χρωμάτων. Το πολύ υψηλό κόστος που σχετιζόταν και με τα δύο μειώθηκε ραγδαία και στη δεκαετία του ’80 η επανάσταση των επιτραπέζιων εκδόσεων έφερε τη στοιχειοθεσία και τελικά τη διαχείριση χρωμάτων σε όλους. Στη δεκαετία του ’90, η εφεύρεση του ψηφιακού πιεστηρίου, το οποίο απεικονίζει τα δεδομένα απευθείας στο υπόστρωμα, αφαίρεσε εντελώς την ανάγκη για εκτυπωτικές πλάκες. Με το ψηφιακό πιεστήριο εξαφανίστηκε άλλη μια πηγή αποβλήτων και εκπομπών παραγωγής.
Η καταστροφική επίδραση όλων αυτών για την παλιά φρουρά αντισταθμίστηκε κατά πολύ από τα οφέλη για τους χρήστες των εντύπων. Η απομυθοποιημένη παραγωγή εκτυπώσεων ήταν φθηνότερη, λιγότερο σπάταλη και με μειωμένο περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Η διαδικασία βελτίωσης συνεχίζεται, καθώς νέες εφαρμογές εκτύπωσης αναδύονται συνεχώς και οι εκτυπωτικές εταιρείες προσπαθούν για όλο και πιο αποδοτικά μοντέλα παραγωγής, για παράδειγμα με τη χρήση πλακών χωρίς διαδικασία. Ωστόσο, η ευαισθητοποίηση των καταναλωτών όσον αφορά την ανάγκη ανακύκλωσης δεν είναι τόσο υψηλή όσο θα έπρεπε και η ελαχιστοποίηση των αποβλήτων συχνά δεν αποτελεί μέρος της σκέψης. Η υπερβολική συσκευασία γίνεται πολύ εύκολα αποδεκτή για λόγους ευκολίας. Και ας το παραδεχτούμε, πολύ λίγοι καταναλωτές είναι πρόθυμοι να συμβιβαστούν με τις συνήθειές τους ή την ευκολία τους για χάρη της μείωσης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Η βιομηχανία εκτυπώσεων κάνει πολλά για να διαχειριστεί και να βελτιώσει τη βιωσιμότητά της, όχι μόνο επειδή είναι πρόθυμη να υιοθετήσει νέα μοντέλα παραγωγής φιλικά προς το περιβάλλον. Η αλλαγή των συνηθειών των καταναλωτών είναι μια άλλη ιστορία.
Πηγή: Φωτογραφία του Aaron Burden στο Unsplash