Laurel Brunner bespreek die kwessies waarmee die drukkersbedryf te kampe het rakende die herwinning van plastiek en hoe dit verbeter kan word.
Alhoewel daar tans ‘n ophef is oor die uitskakeling van plastiek, is dit in werklikheid onrealisties om te dink dat alle gedrukte plastiek sal verdwyn. Maar dit is nie onrealisties om te begin dink aan die verbetering van versamelings- en herwinningsmodelle daarvoor nie. Dit is ‘n groot probleem en raak drukkers in die verpakkings- en teken- en vertoonbedrywe. Anders as papier en karton, is daar min plastiek wat maklik bio-afbreek, daarom is hul waarde redelik laag.
Dit is moeilik om plastiek te herwin, want daar is talle verskillende tipes. Ten minste vier verskillende tipes word vir bottels gebruik, en bottels het gewoonlik doppies wat van verskillende plastiek gemaak is wat afsonderlik verwerk moet word. Daar is verskeie toepassings en materiale, soos plastiek wat in voertuigomslag gebruik word, en skuimbordbaniere, wat herwin kan word. Daar is egter relatief min fasiliteite.
Dit maak dit moeiliker om die plastiek vir ander doeleindes te sorteer en te verwerk, en dan is daar die koste daaraan verbonde. Dit behoort moontlik te wees om enige plastiek te herwin, maar die koste daaraan verbonde kan die voordele oortref, veral vanuit ‘n omgewingsoogpunt.
Hoe vaagder die plastiekbron, hoe minder waarskynlik is dit dat hoëgraadse produksie behaal sal word. Daarbenewens is dit ook ‘n probleem met papierherwinning. Baie ontinktingsfabrieke het egter met die tye ontwikkel en kan nou ontinkte pulp produseer wat geskik is as ‘n grondstof vir tallose papiergrade.
Plastiekverpakking en teken- en vertoonmateriaal is die hoofkandidate vir plastiekherwinning binne die grafiese bedryf. Die manier waarop hierdie materiaal in nuwe grondstowwe verwerk word, moet in verskeie stappe bestuur word, waarvan baie deur plaaslike oorwegings bepaal word. Dit is belangrik dat almal tot ‘n mate betrokke is, maar omgewingsbewustes moet realisties wees en aanvaar dat herwinning gerieflik vir verbruikers moet wees. Sortering, versameling, hantering van besoedelingstowwe, proseskompleksiteit, uitsetgraad, waarde van die eindproduk moet alles in ag geneem word.
Dit is moontlik dat hierdie faktore en die diversiteit van plastiekmateriale te veel is vir industriële herwinning. Dit mag dalk meer sin maak om plastiek nie-spesifiek te verwerk en dit vir verskillende doeleindes te gebruik. Daar is fietspaaie in Nederland wat geheel en al van herwinde plastiek gemaak is. Dit is nog vroeg, maar ons kan hoop dat sodra ‘n lewensvatbare kommersiële geleentheid duidelik is, plastiekherwinning en -hergebruik meer wydverspreid sal word.
Bron: Hierdie artikel is vervaardig deur die Verdigris-projek, ‘n bedryfsinisiatief wat bedoel is om bewustheid van drukwerk se positiewe omgewingsimpak te verhoog. Hierdie kommentaar help drukkersmaatskappye om op hoogte te bly van omgewingstandaarde, en hoe omgewingsvriendelike sakebestuur kan help om hul wins te verbeter. Verdigris word ondersteun deur die volgende maatskappye: Agfa Graphics, Spindrift.click, EFI, FESPA, HP, Kodak, Kornit Digital, Ricoh, Splash PR, Unity Publishing en Xeikon.